David Icke – Deel 1

Op 6 november jl. zou David Icke komen spreken tijdens een vredesdemonstratie van Samen voor Nederland op de Dam in Amsterdam.

Daarop deed het CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israel) een oproep aan de Gemeente Amsterdam. Het CIDI stelde, zonder enig bewijs overigens, dat David Icke een antisemiet en Holocaustontkenner zou zijn. Naar aanleiding van dat verzoek diende de Gemeente Amsterdam op haar beurt een verzoek in bij de IND ((Immigratie- en Naturalisatiedienst) om te zien of David Icke de toegang tot Nederland kon worden geweigerd.

Nu was ik door de organisatie Samen voor Nederland gevraagd om op te treden als contactpersoon met de Gemeente Amsterdam en de Politie.

Verbaasd over de beweringen van het CIDI, en het verzoek dat daaruit volgde, besloot ik persoonlijk contact te zoeken met David Icke. Nu zou ik het geen probleem vinden als David Icke ervoor zou kiezen om de Holocaust te ontkennen. Dat mag de beste man wat mij betreft voor zichzelf bepalen. Dat valt voor mij onder de vrijheid van meningsuiting. Ik zou het alleen geen handige actie vinden om iemand met dat soort meningen een podium te geven namens Samen voor Nederland.

Maar wat bleek tijdens een uitgebreid online interview met David Icke? Hij is allerminst een ontkenner van de Holocaust en is ook geen antisemiet. Mensen die hem de laatste 30 jaar volgden bevestigden dit ook en lieten mij persoonlijk weten dat ze hem nooit hebben betrapt op antisemitische uitspraken.

Maar wat was er dan aan de hand? Waarom zou het CIDI hem hier dan onterecht van beschuldigen? En waarom namen burgemeesters zoals Halsema en ministers zoals Yesilgüz dit 1:1 over? Daar zijn vermoedelijk meerdere redenen voor maar eerst over het CIDI.

Het CIDI lijkt in meerdere opzichten een pion van Israël. Zo schijnt de Israëlische regering in ieder land organisaties zoal het CIDI te steunen om op die manier invloed uit te kunnen oefenen op overheden in die landen. Uitspraken zoals die van David Icke zijn een schop tegen het zere been van de Israëlische overheid. Wat het precies is wat Icke zegt dat zo onwelgevallig is blijft een raadsel maar er zal een kern van waarheid in zitten. Waarom zou er anders zo’n heel circus worden opgetuigd om iemand, zo zal straks blijken, maar liefst 24 maanden te weigeren in 26 landen?

Terug naar de beschuldigingen. Het is eigenlijk heel simpel:

1. Als je iemand beschuldigt van Holocaustontkenning en antisemitisme dan hoef je het gesprek niet meer met hem aan te gaan. Het collectieve trauma rondom de WO II is zo groot dat als mensen horen dat jij deze vreselijke gebeurtenissen ontkent, er direct weerstand ontstaat. En dat werkt.
2. David Icke beweert dat een kleine elite de wereld beheerst. Onder deze groep zouden ook een aantal Joodse families zijn. Dat vindt het CIDI, lees Israël, misschien niet leuk om te horen maar dit is een mening. Dit valt volgens de wet vooralsnog niet onder antisemitisme. Voor de duidelijkheid: antisemitisme is Jodenhaat. Het beweren dat een groep elites de wereld beheerst en dat een groep Joodse families daar deel van uitmaakt valt niet onder Jodenhaat.

Nu begon dit alles met het gegeven dat het CIDI er moeite mee had dat David Icke zou spreken op De Dam. De Dam is volgens het CIDI een symbolische locatie en daar was geen plek voor een spreker als Icke. Het CIDI kondigde een tegendemonstratie aan in de vorm van een fluitconcert.

Toen de gemeente Amsterdam besloot om de demonstratie van Samen voor Nederland naar het Museumplein te verhuizen was de verbazing dan ook groot dat het CIDI daarop besloot om de tegendemonstratie mee te verhuizen naar het Museumplein. Oké, het ging dus niet om De Dam als locatie. Het ging dus om David Icke als spreker.

Tot ongeloof van velen krijgt het CIDI het zelfs voor elkaar om de IND, via de burgemeester van Amsterdam, te bewegen om David Icke voor twee jaar lang de toegang tot Nederland en 25 andere Schengenlanden, te weigeren. Icke ontvangt hier op 3 november een brief over van onze staatssecretaris Eric van de Burg.

We denken nog even dat het een hoax is want de brief zit vol met taalfouten en is ook niet ondertekend door de staatssecretaris. Later zal blijken dat deze brief toch echt is verzonden door de IND.

Met deze beslissing van de IND werd volgens verschillende hoogleraren, waaronder Jan Brouwer, een belangrijke grens opgeschoven. ‘Als we dit gaan doen dan kan straks iedereen op basis van een onwelgevallige mening het land worden geweigerd’. Ook Dagmar Oudshoorn, directeur van Amnesty sluit zich aan bij de mening van Brouwer.

Er rest ons niets anders dan een weg naar de rechter om te eisen dat David Icke zijn vrijheid terugkrijgt.

Tijdens deze rechtszaak wordt veel duidelijk:

1. Zo gaat de IND totaal niet in op hetgeen waar alles om begon: David Icke zou een Holocaustontkenner en antisemiet zijn. Weet je nog? Niets maar dan ook niets hierover in de rechtszaak.
2. De advocaat van de IND verzoekt de rechter zelfs om de documentaire ‘The Renegade’ te kijken. Daar zou Icke bepaalde meningen uiten die een gevaar zouden vormen voor de openbare orde. Dus geen enkel bewijs in de rechtszaal maar een verwijzing naar een documentaire. De rechter geeft aan dit niet van plan te zijn.

Kortom, geen enkel bewijs van hetgeen waar Icke van wordt beschuldigd. Niets van dat alles!

Op 19 december 2022 komt het nieuws dat de rechter besloten heeft dat het IND volledig in haar recht staat. De zaak is afgewezen.

Wordt vervolgd in deel 2