| Wat een reacties de afgelopen dagen op mijn blog over de benoeming van Joost Niemöller als hoofdredacteur. Het is bijzonder dat de verantwoordelijken bij ON zich blijven hullen in volledige stilte alsof ze wachten tot de storm voorbij is. De reacties die de afgelopen dagen het meest voorbij kwamen waren: “Hoe kon dit gebeuren?” en “Wie was hier binnen ON verantwoordelijk voor?”. De organisatie van ON bestaat uit een Ledenraad, een Raad van Toezicht en het Bestuur. Je kan dit allemaal vinden onderaan de homepage van ON. Peter Vlemmix heeft de functie van Commercieel Directeur bij ON en is de woordvoerder. Hij verklaarde, zo valt in het AD te lezen, dat de benoeming van Joost definitief is. Hoe bedoel je definitief? Waarom zou je, als je ziet dat zoveel mensen zich totaal niet kunnen vinden in zo’n besluit, daar niet op terug kunnen komen? Nu zou je ook kunnen denken dat Joost beter de eer aan zichzelf kan houden en op kan stappen. Ik bedoel, als je ziet hoeveel mensen hem niet op die positie willen, dan lijkt het mij duidelijk dat de schade enorm is. Maar nee hoor, Joost vindt het, net als Peter wel prima lijkt het. Joost schreef op X “Even voor alle echte of vermeende afhakers van ON hier omdat ze er niet tegen kunnen dat ik een andere mening over vaccinaties heb dan zij: Het ga je goed. Het verschil tussen jullie en mij is dat ik wel andere meningen wil laten horen.” “Het ga je goed”. Serieus? En bedankt voor het begrip! Kortom, zoals we bij Corona maar weinig mensen nodig hadden in de Tweede Kamer om de samenleving naar de afgrond te brengen, zo heb je ook binnen een organisatie als ON maar heel weinig mensen nodig om een enorme schade aan te richten. Nu ben ik al 30 jaar ondernemer. Als ondernemer leer je vooral één ding en dat is om naar je klanten te luisteren en om zelf volledige verantwoordelijkheid voor je fouten te nemen. Ook ik heb blunders gemaakt binnen mijn bedrijven waarvoor ik flink door het stof moest. Keiharde lessen die mij dwongen om de confronterende reis naar binnen aan te gaan om tot werkelijke inzichten en spijt te komen. Daaruit kwam dan geen verplichte ‘sorry’ voort om mijn toko te redden maar een welgemeend excuus voor de fouten die ik had gemaakt. En al had mijn bedrijf eraan ten onder gegaan, die excuses MOEST ik wel maken. Als mens. Omdat ik, terugkijkend, wist dat ik fout zat. Hetzelfde zagen we bij Blckbx toen Flavio Pasquino met de billen bloot ging over de belastingschuld die was ontstaan door bepaalde beslissingen die hij had genomen en waar hij de volledige verantwoordelijkheid voor nam. Het zorgde er onder andere voor dat deze schuld (en meer) in een dag werden binnengehaald via donaties. En het zorgde ook voor iets anders, misschien nog wel iets belangrijkers. We zagen iemand iets doen wat wij bij de huidige leiders in de wereld zo missen. Flavio durfde het publiek, via de camera, recht in de ogen te kijken, zich heel kwetsbaar op te stellen en vanuit oprechtheid zijn excuses aan te bieden. En omdat we allemaal weten dat daar enorm veel moed voor nodig is kreeg hij onze volledige steun. Maar wat blijkt bij ON? Tot nu toe niets van dit alles. Integendeel! Joost liet na om, toen het juist over dit onderwerp ging, aan tafel te gaan zitten en het gesprek aan te gaan met oa. Willem Engel. Hij liet na om een kijkje in zijn gedachten te geven van waaruit deze vreselijke teksten richting zijn medemens waren gekomen gedurende de Coronaperiode. Dat was voor alle partijen zoveel winst geweest. Maar nee, Joost deed het tegenovergestelde. Hij deed, zoals ik al eerder schreef, er nog een schepje bovenop door op X aan te halen dat er heel veel onderzoeken zijn die aantonen dat hij alle recht had om te vinden wat hij vond tijdens die pijnlijke periode. In de bonusuitzending van Willem en Jeroen kwamen er nog zelfs nog een aantal extra Tweets naar voren die ik nog niet had gelezen. En wat wist Jeroen het weer mooi te omschrijven: “Vrijheid van meningsuiting betekent niet vrijheid van consequenties” https://www.dfacto.nu/afleveringen/bonusuitzending-07-ongehoord-nederland-special Natuurlijk mag Joost vinden wat hij vindt maar hij heeft daarmee wat mij betreft aangetoond volledig ongeschikt te zijn als hoofdredacteur van een omroep als ON die haar bestaansrecht juist te danken heeft aan al die mensen die opstonden voor de medische vrijheid en onze grondrechten gedurende de Coronaperiode. Als ondernemer en mens kan ik alleen maar vol verbazing waarnemen hoe mannen als Joost en Peter omgaan met deze ontwikkelingen. Het lijkt wel Corona ‘all over again’! Als ondernemer heb je geen keuze. Je komt keihard tot inzichten en je gaat met je billen bloot OF je gaat ten onder. Meer smaken zijn er niet. Maar in een functie bij de Publieke Omroep werkt dat anders. Als Publieke Omroep ontvang je, naast de lidmaatschapsgelden, miljoenen aan belastinggeld en daar worden onder andere de salarissen van betaald. Peter Vlemmix had in 2023 een salaris van maar liefst € 135.000 (zie https://ongehoordnederland.tv/wp-content/uploads/2024/04/ON-JAARVERSLAG-2023.pdf). Dat is € 11.250,- per maand! Ik kan mij voorstellen dat ook Joost Niemöller op een soortgelijke beloning kan rekenen. En dus ontkom ik niet aan de indruk dat deze enorme beloningen het wel heel gemakkelijk maken om NIET tot inkeer te komen of het juist heel lastig maken om WEL tot inkeer te komen. Want tot inkeer komen en excuses aanbieden betekent dat je jouw fouten moet toegeven en met je billen bloot moet. En dat kan je weleens je baantje kosten. Dat is ook waarom we in de Politiek nauwelijks ooit iemand met de billen bloot zien gaan of sorry horen zeggen. Vooral alles doen om je baantje te behouden. Dus wat nu? Nu zijn er in grote lijnen drie stappen die mensen nemen: 1. Ze zijn het eens met de beslissing en blijven lid 2. Ze zijn het er niet mee eens maar blijven wel lid 3. Ze zijn het er niet mee eens en zeggen hun lidmaatschap op Als je tot groep 2 behoort dan kan je natuurlijk wel het Bestuur, de Raad van Toezicht en de Ledenraad aanschrijven. Zij zijn op dit moment de enigen die werkelijke verandering teweeg zouden kunnen brengen. Nu hoop ik dat er, om datgene wat nu is gebeurd, ook structurele veranderingen doorgevoerd gaan worden en dat bijvoorbeeld een hoofdredacteur alleen maar benoemd kan worden na inspraak/stemming door de leden. Ik hoor zelf tot groep 3. Ik was geen lid om het geluid van ON te horen. Dat geluid kan ik ook horen zonder lidmaatschap. Ik was lid omdat ik de omroep wilde steunen. Zowel financieel met mijn lidmaatschap als praktisch. Zo ben ik bijvoorbeeld twee keer bij ON op kantoor geweest om ze te helpen met hun e-mail marketing en gaf ik achter de schermen regelmatig tips als ik een idee voor ze heb en heb ik meerdere keren mensen opgeroepen om lid te worden (dit zonder daar een beloning voor te vragen). Voor mijn gevoel was Ongehoord Nederland van ons allemaal en dat blijkt, zoals ik het nu ervaar, een vergissing. Voor Peter Vlemmix en Joost Niemöller blijf ik hopen op een ‘functie elders’ of, en dat zou beter zijn, tot inkeer komen en excuses maken. Dit laatste kan natuurlijk alleen als ze het echt zouden menen. Nu hoop ik ook dat er, om datgene wat er nu is gebeurd in de toekomst te voorkomen, ook structurele veranderingen doorgevoerd gaan worden en dat bijvoorbeeld een hoofdredacteur alleen maar benoemd kan worden na inspraak/stemming door de leden. Je kan hieronder reageren en je kan ook op X reageren: https://x.com/MordechaiKrisp1/status/1891985560568234118 |
Wil je mijn/ons werk steunen zodat ik kan blijven doen wat ik doe dan kan je HIER doneren.
Dag Mordechai, ik wil je bedanken dat je zo duidelijk uiteen hebt gezet wat er bij ON gaande is. Ik kijk zelden naar deze omroep maar ben wel lid geworden omdat ik ze wilde steunen zodat televisie kijkende Nederlanders het andere geluid konden horen. Ik zoek en vind dat sinds de corona tijd op mijn eigen manier via de alternatieve kanalen. Ik ben ook heel erg teleurgesteld in de mensen die werken bij ON. Een tijdje terug was ik zo blij om te lezen dat Frank via de Raad van Toezicht ook zijn bijdrage wilde leveren. Helaas kan hij niet alleen de koers uitzetten. Ik ga wel schrijven naar de ledenraad en Raad van Toezicht. Nogmaals dank voor jouw schrijven. Je vertegenwoordigd mijn innerlijk (ge)weten. Dank voor jouw moed en niet aflatende kracht om dit steeds te blijven verwoorden.