Jaren terug las ik het boekje ‘Aan twee minuten heb ik niet genoeg’ van Ellen Santen. Met deze titel verwijst de schrijfster naar de jaarlijkse herdenking op 4 mei.
En hoe treffend. Want met zo’n half miljoen minuten per jaar, zijn onze jaarlijkse twee minuten, natuurlijk een fractie.
En… is stilte wel het antwoord?
Tot een jaar of tien geleden had ik het altijd erg zwaar op 4 mei. Nu terugkijkend had dat vooral twee oorzaken: een gebrek aan kennis en een gebrek aan bewustzijn.
In onze familie ging altijd het verhaal rond over de broers van mijn oma. Die hadden de oorlog niet overleefd. Toen ik zo’n 14 jaar geleden, door een bijzondere ontmoeting, de Joodse kant van onze familie onderzocht, ontdekte ik het volledige verhaal.
Ik ontdekte wie er waren omgekomen in de concentratiekampen. Ook ontdekte ik wie van de familie de oorlog overleefden. En zo kwam ik met familieleden in contact van wie ik niet eens wist dat ze bestonden. En zij hadden allemaal hun eigen verhaal. Over hun ouders, over hun ervaringen en de oorlog.
Er kwam veel verdriet los. Wekenlang was ik in tranen als ik weer iets nieuws ontdekte over deze 21 familieleden van mijn oma die het niet overleefden; broers, schoonzussen, neefjes en nichtjes.
Maar waar kwam al dat verdriet en al die pijn vandaan?
Was het wel van mij? Het antwoord is ja en nee.
Nee, het was niet van mij
Ondanks dat mijn oma zelden of nooit over de Tweede Wereldoorlog kon praten, deelde ze haar pijn via het onuitgesproken woord. En soms kan iemand zonder woorden veel meer zeggen dan het gesproken woord kan dragen.
Mijn moeder werd vlak voor de oorlog geboren in 1939. Zij maakte dus als klein meisje de eerste vijf jaren van haar leven door in de oorlog.
Opgroeiende met een zwaar getraumatiseerde moeder, leefde de oorlog ook in mijn moeder door. Ik weet als klein jongetje nog dat, als ik bij mijn moeder in bed lag, ze gillend wakker werd als er een vliegtuig overvloog, roepend om haar vader.
Waar mijn moeder en mijn oma de oorlog, beiden op een eigen manier, meemaakten, werd ik pas ver na de oorlog geboren.
Dat verdriet uit die oorlog werd dus, zonder dat ik mij daarvan bewust was, overgedragen op mij. Zo weet ik dat ik geen oorlogsfilm kon kijken zonder enorm veel verdriet te voelen. En dan bedoel ik heel veel verdriet.
Ja, het was wel van mij
Het moment dat ik mij bewust werd van mijn familiegeschiedenis kon ik pas de bewuste keuze maken om eigenaar te zijn over en van dit verdriet. Ik kon er daadwerkelijk verantwoordelijkheid voor nemen.
Het was ook toen dat ik besefte dat, als je eenmaal verantwoordelijkheid kan nemen, slachtofferschap een keuze is.
Als je het mij vraagt is er kennis, informatie en bewustzijn nodig om tot werkelijke verwerking te komen.
Het was pas op het moment dat ik de familiegeschiedenis indook en de keiharde realiteit zich voor mij mocht ontvouwen dat mijn persoonlijke verwerking begon.
Het waren lange weken en maanden, waarbij ik de meest pijnlijke momenten van mijn leven mocht ervaren. Alsof alle niet verwerkte pijnen mochten worden losgelaten en bevrijd mochten worden.
Kennis en Bewustzijn
En met kennis, informatie en het doorleven en loslaten van de pijnen, komt bewustzijn.
Bewustzijn is alsof je het Goddelijk licht op alles, wat niet gezien wil worden en waar niet over gesproken kan worden, laat schijnen.
Het is als je het mij vraagt een van de grootste geschenken die een mens zichzelf kan geven.
Dit stuk is mede geïnspireerd door het artikel van Laurens Buijs waarin hij openhartig deelt hoe zijn familie juist aan de andere kant van de oorlog heeft gestaan. Aan de kant van de daders.
Wat gaat er een kracht uit van iemand die zich zo kwetsbaar kan op(en)stellen.
Zijn verhaal doet mij ook denken aan een Duitse vriend van mij die mij tijdens onze eerste ontmoetingen vertelde hoe schuldig hij zich altijd heeft gevoeld om Duitser te zijn.
Het was voor hem pas voor het eerst in 1990, toen Duitsland wereldkampioen voetbal werd, dat hij zich trots voelde om Duitser te zijn.
Is twee minuten stilte wel het antwoord?
Begrijp me goed, ik ben en sta vanavond om 20 uur ook stil. Dat mogen we er, wat mij betreft, zeker inhouden.
Daarnaast is het volgens mij van essentieel belang het gesprek open te houden en de vrijheid van meningsuiting te eren en te respecteren. Dit vanuit het besef dat we in de kern allemaal één zijn.
Uiteindelijk willen we, wat we ook doen of zeggen, allemaal hetzelfde: een mooie, liefdevolle wereld.
Ik wens je een mooie herdenking.
Mocht je deze blog willen delen dan ben ik je daar dankbaar voor
In alle stilte xal mijn hart naar al deze mensen uitgaan .
Met respect
Niet snel geëmotioneerd en gehard in mijn 69 jaren levenservaring. Het gaat geleidelijk weer die kant op, de onwetende machtswellustelingen groeperen zich DDR66.
Mijn man heeft als jongentje vanaf 4 jaar in een Jappenkamp gezeten en daarna ook nog de Bersiap meegemaakt… Wij schelden bijna 12 jaar. Rond zijn 50ste verjaardag is hij 100% afgekeurd wegens PTSS… Ik heb mij verdiept in het leed dat de Indische Nederlanders is aangedaan en hoe je in godsnaam moet leren leven met die ervaring, ben er zelf niet vrolijker van geworden…. Mijn man vertrouwde helemaal niemand en werd zwaar depressief, hij is na 53 jaar samen eind 2020 overleden aan een hartkwaal, in die laatste dagen van zijn leven heeft hij nog gezegd: ik heb een goed leven gehad en ik kan alleen maar denken hoe dan?
dank je om jouw inzichten te delen! ik twijfelde al jaren over die 2 min. is het wel nodig nog, is het niet vast blijven houden aan boosheid, verdriet….. hoe mooi dat deze 2 minuten stilte inzichten geven #dankbaar!
Wat mooi, Morry, zoals je jouw ervaringen duidt……Zet mij ook aan het voelen/ denken, gelukkig
Dank je, Elma
Dank Mordechai, een verhaal van herkenning en erkenning. Wij, “de generatie van na de oorlog” blijven het verhaal vertellen. Ook als anderen ons de mond willen snoeren. De tijd is aangebroken dat na Tohoewawohoe er scheiding wordt aangebracht en ordening kan beginnen. Dank❣️
And now, in 2023, a nazi called Zelensky is coming to the Netherlands to speak. We have lost, and the nazis have won.
Hi Leen,
Ik begrijp wat je bedoelt maar dit is nog niet voorbij.
Ze willen pas als wij het toelaten dat ze winnen.
Stand strong.
Lieve groet,
Mordechai
Hoe weten jullie dit zo zeker? Nazi Zelensky?
Ik ervaar hierin ook wat tegenspraak met je dader en slachtofferverhaal van de 2e wereldoorlog.
Voorlopig weet ik dat ik niet weet.
Hi Wilma,
Waar heb ik geschreven?
Groet,
Mordechai
Beste Leen, Inderdaad is dit weer een schandvlek op konto van Rutte. Zoals gewoonlijk heeft hij lak aan de bevolking. Om deze man, van een misdadig corrupt en in de 2e wereldoorlog zeer fout land , op deze dag te ontvangen. Om je kapot te schamen en zwaar respectloos naar de nabestaanden…
Dat dit element hier op deze dag kwam was al hemeltergend, maar veel erger nog is het dat hij om meer wapens kwam bedelen.
Op deze dag.
En het allerergste: hij kreeg ze nog ook.
Op deze dag.
Wat een schrijnende minachting.
Mordechai
Herkenning en stilte ervaar ik na het lezen van je tekst over ‘is twee minuten stilte wel het antwoord.
Ook ik ben, aangezet door een jaartraining creatie kracht bij Frank en Loes Ruesink, de familie geschiedenis ingedoken. Daarin kon ik erkennen, begrijpen en voelen wat er met mijn vader en familie was gebeurd na een NSB keuze en het verlies van broers en kinderen. Het verdriet en de heling hebben mij de ruimte gegeven om daar iets mee te doen, wat geleid heeft tot een theaterstuk ‘DUBBEL DANK’. Ik toer ermee rond en ben zeer dankbaar dat er veel mensen mijn kwetsbare, eerlijke verhaal willen horen. Hiermee hoop ik een stukje bewustzijn door te geven over dit enorm belangrijke, impactvolle thema. Ik zou het heel leuk en eervol vinden, wanneer je er een keer bij bent
Voor jou heel veel dank, voor de manier hoe jij dit doet.
LIefs Tine Boeve
Prachtig geschreven, Mordechai !. Heel erg eerlijk en realistisch. Ook wij hebben vandaag de vlag halfstok hangen- heel erg eigenaardig dat er in onze omgeving niet één huis de vlag halfstok heeft hangen….- voor alle gevallenen in de 2e W.O. en voor de mensen die momenteel niet in vrijheid kunnen leven en ja, dat heeft ook te maken met de beknotting van vrijheid van meningsuiting hoewel dit niet te vergelijken is met hetgeen de Joden en anderen in de 2e W.O. hebben meegemaakt. Maar morgen (Bevrijdingsdag) hangen wij geen vlag uit, er gaat teveel hypocrisie van uit.
Hoi Mordecgai,
Iedere keer als ik je verhaal lees voel ik wat je bedoelt.
En voel en zie ik ook veel gelijkenis. Van de huidige situatie in de wereld.
Ik denk dat veel mensen er niet naar durven te kijken zoals jij.
En dan heb ik het nog niet over het doorleven wat jij hebt gedaan!
Net als toen zijn veel mensen in ongeloof, ontkenning en niet durven doorvoelen Waardoor we weer in soort gelijke situatie zitten.
Blijf dit vooral doen! Je raakt mensen hiermee waardoor er weer gesprekken opgang komen! En dus ook bewustwording.
Ik sta ook al jaren stil op 4 mei 0m 20.00 uur.
Vandaag zal ik stil staan over het verleden , heden en de dankbaarheid van de moed die jij iedere keer hebt om het aan te raken. En dat ik je vaker persoonlijk heb ontmoet.
Liefs
Wilma
Sinds ik weet dat door de covid terreur men onze vrijheid weer wil afnemen kan ik officiële herdenkingen niet meer serieus nemen omdat de hypochrisie er vanaf druipt. Voor mijzelf ben ik dan wel stil en meditatief omdat we niet mogen vergeten.
Ook ik had hier moeite mee, van arm naar arm van deur tot deur hoor ik galmen in mijn herinnering. Ik was op bezoek op 4 mei en houdt mijn mond om 20:00 uur maar de hele “show” er om heen daar werd ik akelig van. Waar was willen Alexander toen wij bedreigd werden, omdat we nooit mogen vergeten zijn voor mij holle woorden ik geloof er niet meer in of ze het eigenlijk wel begrijpen.
Hypocrisie van het zuiverste water 😰
Ik herdenk de mensen die vermoord zijn, ik herdenk ze op mijn manier.
Mooi geschreven, maar de mens heeft er niet van geleerd….
Maakt me verdrietig….en wat doen we met de vaccinatiedoden van de regering,die vanavond weer in hun zwarte pakjes op de Dam staan.
Ik doe niet mee met 2 minuten stilte.
Je moet altijd herdenken.
Beste Mordechai,
Wat een mooi verhaal en fijn dat je inmiddels vele zaken hebt verwerkt van het familieverleden.
Iid is 2 minuten veel te weinig, maar het moet in ere blijven.
Dat betekent niet dat je er niet vaker bij kunt stilstaan natuurlijk, zeker met wat er nu allemaal gebeurt.
Mooie herdenking en liefs
Mensen hebben geeneens door we zitten in WW3 …alleen mensen worden niet dood geschoten, maar dood gestoken.
Ik heb een aantal bedenkingen, zowel over 4 als 5 mei:
– Waarom herdenken aangezien “we” er toch niets van leren?
– Waarom herdenken als het telkens oude wonden openrijt?
– Waarom herdenken, de betroffenen komen er niet mee terug?
– Waarom herdenken als we datgene waar deze mensen voor en door hebben geleden, vrijwillig ingeleverd hebben de afgelopen 3 jaar (met als ultieme minachting een nazi (Zelenski) tijdens deze dagen heimelijk naar Nederland te halen zoals nu gebeurt)?
– Waarom vrijheid vieren als die niet meer totaal is?
– Waarom vrijheid vieren als overal censuur is?
– Waarom vrijheid vieren als deze bijna dagelijks verder beperkt wordt?
– Waarom vrijheid vieren als vreedzame demonstranten afgetuigd worden uit naam van de (dienende) overheid?
– Waarom vrijheid vieren als we inmiddels in een land leven dat meer staatsgeheimen kent dan wetten?
Kunnen we er niet beter 2 dagen van nationale schaamte ervan maken? Met name schaamte omdat wij vrijwillig weggegeven hebben waar velen voor geleden hebben en voor overleden zijn.
Goed samengevat. Ik kijk er precies hetzelfde tegenaan.
Ik vind het door dit alles inmiddels zo betekenisloos geworden, ik weiger te vlaggen op deze dagen. Ik gedenk niet om stipt 20.00 uur maar zo vaak ik kan.
Ik zou jouw tekst graag delen, mag dat?
Echt hoor…
Precies zoals jij het verwoordt, sta ik er ook in.
Rob,
Jouw reactie is helder en volgens mij belicht jij de werkelijkheid!
Het begrip Vrijheid …..juist in onze dagen…de afgelopen drie jaren Covid-regime ….en hoe de regering georganiseerde misdaad pleegt tegen eigen volk….
Zeker hebben de slachtoffers van WOll ons respect verdient….maar hoe hypocriet om de ogen te sluiten voor de talloze aanvallen van binnenuit, door jou zo zuiver aangevoeld en helder omschreven….
Én maar buigen en kransen leggen…
Vriendelijk groet en nogmaals dank voor je bijdrage….hopelijk zal het ogen gaan openen….inzichten bijstellen…keuzes oproepen tot realiseren wat Vrijheid ook nu zou moeten zijn!
Erik
Daar ben ik het nou helemaal mee eens, laten we ons vooral richten op de toekomst en hoe wij van onze jongeren bewuste en stevige burgers maken die niet alles voor lief nemen en zich laten leiden of zal ik zeggen ‘lijden’ door de overheid. Wat moet onze jeugd nog met deze geschiedenis, behalve te beseffen dat vrijheid een geboorterecht is? Voor mensen die geboren zijn t/m de jaren ’90 is dat nog enigszins begrijpelijk en dat zij zich kunnen inleven, zij hebben tenslotte grootouders die hiermee te maken hebben gehad, maar daarna?
Hallo Mordechai. Ontroerd heb ik je tekst gelezen. Ik zou willen dat ik woorden vond om te zeggen wat ik nu voel. Het heeft te maken met ontroering. Dat als we boven onze ervaringen kunnen uitstijgen door die ervaringen helemaal te doorleven en te doorvoelen, heeeelemaaaal! Dat we dan bij elkaar en in liefde uitkomen. Ik stuur je mijn liefde!!!!
Hi Marianne,
Dankjewel.
Een liefdevolle groet terug,
Mordechai
Nee 2 minuten stilte is absoluut niet het antwoord.
Ga er een voor zitten en kijk de doku “Europa the last battle”
Gaat er toch een heel ander licht branden 🔥 dan datgene wat ons voorgekauwd is.
Beste Mordechai Krispijn, ik dank je dat je je verhaal deelt ik heb respect voor jou hoe je in de wereld staat en dat de wereld in brengt.
Met hartelijke groet,
Lars Jansen
Jouw verhaal raakt mij diep!
In een ander leven ben ik als jonge Duitse soldaat gesneuveld. Dit trauma echode na in mijn huidige leven. Voor de militaire dienst was ik totaal ongeschikt, een zogenaamde S5. Als kleine jongen herbeleefde ik het sneuvelen talloze malen in nachtmerries. Veel later kwam ik met reïncarnatietherapie in aanraking en is het onverwerkte trauma alsnog geheeld.
Nog altijd voel ik mij in Duitsland ongemakkelijk, ook al ken ik prima mensen daar. Het schuldgevoel van de jongere generatie Duitsers voel ik goed aan. In deze tijd is het werk van Maarten Oversier over de nawerking van onverwerkte emoties bij onze voorouders zeer actueel, maar helaas kennen maar weinigen zijn boek ‘Bestaansrecht’.
Veel mensen voeren onbewust een programma uit dat niet van henzelf is, maar ahw geërfd is van voorouders. Daarin spelen oorlogen, epidemieën, hongersnoden, slavernij, religieuze onderdrukking enz. een grote rol.
Gelukkig is er reïncarnatietherapie voor wie zich hiervan wil bevrijden!
hartelijke groet aan wie dit leest!
Prachtig verwoord dank je wel. Zelf al jaren bezig met wat we allemaal kunnen dragen wat wel..en indirect ook weer niet van ons is. Hoe we collectief door zoveel trauma s gaan WO1 EN 2 zijn daar slechts 2 situaties van. Het doet me enorm goed en raakt me te lezen dat er mensen zijn die zo dapper tot dit bewustzijn komen. Veel liefs Suzanna
❤🙏💫
Heel mooie overdenking!
Dank je wel.
Well spoken. Thank you for sharing.
Ik herdenk vanavond in mijn uppie, thuis.
Ik ben te boos over het feit dat Zelensky met het Koninklijk toestel van Finland naar Holland is gevlogen om op 4 mei ergens te gaan spreken.
Ik ben klaar met gedogen van dit industrieel oorlogcomplex en hoe deze op 4 mei even gebruikt wordt voor oorlogspropaganda voor een in mijn ogen onnodige proxy-oorlog.
Dit alles in het heden ervaren, geeft mij -na veel onderzoek over het verzet in WO2- een hele andere kijk op de onsmakelijke houding van onze regering in het nu. Het is op een nivo van aandoenlijke lulligheid beland…dus de vlag halfstok.
Eigenlijk omgekeerd halfstok, maar ik weiger mijn sentimenten te laten misbruiken om nog meer polemiek te veroorzaken. Dat de ongerechtigheden van onze overheid op hun eigen hoofden moge neerdalen. Ik neem er afstand van..
Dank voor je stuk Mordechai en sterkte met deze herdenkingsdag.
Laat vandaag niet kapen door Mark Rutte’s/Willem Alexanders suffe oorlogspropaganda. (..vergeef hun, zij weten blijkbaar niet meer wat ze doen?!)
Mvg,
Tom Poes
Weet je wat ik een vreemd verschijnsel vond? Dat naarmate die Tweede Wereldoorlog qua tijd verder van ons vandaan kwam te staan, er landelijk een groeiende belangstelling zichtbaar werd om op 4 mei om 20 uur die 2 minuten stilte te houden. Ik snap dat niet. Ik heb mezelf eens ‘een verrader’ gevoeld doordat ik op dat moment op 4 mei in een café zat en een krantenpagina omsloeg, het enige ritselgeluid in die hele tent. Ik was het me niet bewust dat het Dodenherdenking was. Ik begon er ook anders tegen aan te kijken toen de malle man David in Amsterdam de letter “AAAAA….” begon rond te zingen. Wat een paniek en angst dat teweeg heeft gebracht. – Momenteel zie ik maar één ding meer in die Dodenherdenking: een moment van majestueuze consolidatie van de macht door de zittende machthebbers. Meer niet. En aangezien ik geen machthebber ben…., laat ik het netjes aan me voorbijgaan.
Ik sta er vaker bij stil. Voor de coronatijd gingen mijn man en ik altijd naar de Normandie. Daar staan ze elk jaar stil wat er is gebeurt. Je kunt de tekenen van toen duidelijk zien. Scholen die daar naar de oorlogsmuseums gaan. Gespreken met veteranen die het mee hebben gemaakt. Er zijn bijeenkomsten, dorpen die veranderen in de jaren 40. Mooi, verdrietig alle gevoelens golven door je heen. Nu hebben we besloten om met ons gezin, kinderen en kleinkinderen te gaan. Hier op de scholen word er nauwelijks tot niets meer geleerd over de oorlog, dezelfde oorlog die nu nog sluimert in onze maatschappij
Beste Mordechai Krispijn,
Dankjewel voor het delen, het heeft veel indruk op mij gemaakt.
Groetjes Ton Westerhuis
Ik ben al heel veel jaren tambour en dus ook met 4 mei. Dit jaar moet ik verstek laten gaan I.v.m. een operatie in maart waar ik van herstellende ben en het marcheren voor mij nog even te veel is. Ik vind wat hier geschreven is bijzonder indrukwekkend. Daarom zeg ik nu ook, stop de oorlog tussen Rusland en de Oekraïne, maar stop ook de wapens levering en financiering van deze zinloze oorlog. We moeten toch geleerd hebben van al die andere oorlogen en met name 40/45.
Herdenken van de gevallenen en verzetstrijders is goed !
Zij hebben zich gegeven voor ONZE vrijheid, ook al bleek later dat hen een drogrede is voorgehouden. Hun intenties waren desondanks zuiver !
Maar zoals je heel terecht aangeeft, mag je jezelf nooit geestelijk gevangen laten zetten door dat wat er gebeurd is. Het moet enkel een oprechte herdenking uit RESPECT naar hen toe zijn met als boodschap: Dat nooit meer !!!
Maar, het word WEDEROM politiek misbruikt om tweedeling te veroorzaken. En om het volk te schofferen !
Want, WAT heeft een NAZI als Zelenski te zoeken bij een Nederlandse dodenherdenking ???
De gesneuvelden en verzetstrijders draaien zich om in hun graf 😢
Om over DE WIL van de politiek om de vlag 2 dagen recht te hangen maar te zwijgen 🙄
Van VRIJHEID is absoluut geen spraken dus, lekker laten hangen zou ik zeggen, NOOD breekt wetten 😉
Heel mooi verwoord Krispijn 🕊💜🙏
Wat treffend beschreven. Heel herkenbaar. Het veld wat dit beslaat is enorm, daar we allen lopen met onverwerkte pijnen van vorige generaties.
Beste Mordechai,
Wat heb je het duidelijk verwoord. Ikzelf ben in april 1945 geboren, ouders hadden joodse onderduikers in huis, vader in t veder. De angst van mijn moeder heb ik in haar naar-moeder reeds opgeslagen. Daar kom je vele jaren later pas achter. Angst, pijn en verdriet, waardoor ook oorlogen ontstaan, kan verwerkt en losgelaten worden door herkenning, inzicht, acceptatie en doorvoelen . Dan kan het oplossen. In ieder individu. Om te doodvielen/doorleven zij. Meer dan 2 min. stilte nodig. Ik gedenk om 20.00 uur de slachtoffers van elke oorlog maar laat ze daarna vrij. Verbond me niet meer met die energie.
In extra verbinding om 20.00 uur met elkaar .
Een mooie dag gewenst.
Chérie
Mijn geboortejaar is 1938. De eerste jaren leven stonden in het teken van WO 2. Al woonden we in een piepklein dorp en hadden geen echte honger de beelden staan me steeds scherper voor de geest. Mijn vader die een loopgraaf in de tuin groef, de vele v 2’s die in de omgeving met angstwekkend geluid neerkwamen, de beelden en geluiden van de slag om Arnhem enz. enz. Het lijkt wel of ik juist de laatste tijd meer last krijg van de herinneringen. Huilen kan ik niet zo goed maar vaak heb ik, als die tijd weer in mijn gedachten komt een dikke strot. Houdt het nooit op. Wat en hoe moet ik het nu nog verwerken ? Weet iemand het antwoord?
HI Aleida,
Het klinkt alsof er nog verdriet is wat uitgenodigd mag worden tot bevrijding.
En hoe ouder we worden, hoe groter de roep om de bevrijding van onverwerkte emoties.
Er zijn vele vormen van regressietherapie. Dat kan hierbij helpen.
Lieve groet
Mordechai
Ik kom er steeds meer achter dat verwerking (van wat dan ook) alleen mogelijk is met een alternatief, voor jou dus een samenleving waarin de oude angst nietig wordt. Ik besef dat je daarvoor waarschijnlijk ergens in het buitenland moet zijn gezien wat er de laatste tijd hier ‘normaal’ is geworden.
Lieve Aleida,
De mens wordt letterlijk in trauma geboren. 9 maanden lang had je geen woorden of kennis, alleen maar gevoelens. Je raakte vertrouwd met je gevoelens en je omgeving. Tot de dag waarop je werd geboren. Ineens moest je de veilige omgeving verlaten en zelf adem gaan halen. Dat leidde tot angst voor gevoelens. Als je ouders niet weten hoe ze het beste met hun gevoelens om kunnen gaan, kunnen ze jou dat ook niet leren. Het feit dat de mens in trauma wordt geboren en gedurende zijn leven vele andere trauma’s te verwerken krijgt, vertelt ons dat we dus ook een mechanisme hebben om zelfstandig tot traumaverwerking te komen.
Jouw vraag is: wat en hoe moet ik het nu nog verwerken? Mijn antwoord is: door je geschiedenis te veranderen. Dat klinkt onlogisch, maar in feite is het heel logisch.
Stap 1. Je reist in je gedachten af naar de situatie waarin de traumatische herinnering ontstond.
Stap 2. Op het punt waarin je je het verdrietigst of angstigst voelt, pauzeer je je herinnering. Geef je emotie een score van 1 tot en met 5 waarbij 5 betekent dat je extreem veel verdriet of angst ervaart en een 1 betekent dat je weinig verdriet of angst ervaart.
Stap 3. Bedenk nu iets wat jij goed hebt gedaan in de situatie. Dat kan van alles zijn, ook heel ogenschijnlijk kleine dingen. Bedenk of er nog meer dingen zijn waarvan je kunt zien dat deze in je voordeel hebben gewerkt.
Stap 4. Reis nu nogmaals in gedachten af naar de traumatische gebeurtenis en ga naar het punt waarop je je het verdrietigst of angstigst voelde. Is er een verandering in je gevoel?
Stap 5. Herhaal het proces totdat je een neutraal gevoel ervaart terwijl je de traumatische gebeurtenis beschouwt.
Het is een eenvoudig proces. Deze ‘oefening’ zorgt ervoor dat je een transitie maakt in de herinnering. Je gaat van een machteloos slachtoffer die de gebeurtenis overkwam naar een mens met kwaliteiten die een traumatische gebeurtenis overleefde, immers: je hebt gedaan wat je kon om zo goed mogelijk door de situatie heen te komen, dus je kunt altijd op jezelf vertrouwen en dat is precies waar je naar op zoek bent: veiligheid in jezelf.
Deze manier van traumaverwerking werkt altijd en daarbij moet wel gezegd worden dat ‘vers trauma’ (een recente traumatische gebeurtenis) sneller en gemakkelijker verwerkt wordt dan ‘oud trauma’. Dat komt doordat onverwerkt trauma in het bewustzijn blijft tot het verwerkt is. Het bewustzijn stuurt prikkels naar je brein waardoor je gedachten en gevoelens ervaart. Bij een traumatische gebeurtenis wordt een boomstructuur in je hersenen gevormd. De boomstam is de traumatische gebeurtenis, de takken zijn de gevoelens en emoties die je hebt ervaren en de twijgen zijn de gedachten die je hebt gevormd tijdens de traumatische ervaring en erna. Met andere woorden: hoe langer in het verleden de traumatsiche gebeurtenis zich heeft afgespeeld, hoe meer gedachten (twijgen aan de boom) met de gebeurtenis worden geassocieerd in het brein maar ook geuren, kleuren, de stand van de zon, woorden, voorwerpen: uiteindelijk zul je allerlei zaken via je gedachten aan het trauma koppelen. De boom wordt groter en groter en ons brein zit vol. We ervaren dan weinig rust meer en hebben constant malende gedachten. Als je oud trauma hebt en definitief je eigen levensgeschiedenis wilt veranderen door je verhaal aan te vullen vanuit een nieuw perspectief en afscheid te nemen van niet functionele gedachten en gevoelens, is het zinvol om met het eerste trauma waaraan je herinneringen hebt te beginnen. Tenzij je iemand bent die snel overweldigd raakt door je gevoelens. In dat geval is het verstandig om te beginnen met een traumatische herinnering die maximaal een 1 scoort op de schaal van 1 tot 5.
Als je merkt dat je de stappen 1 tot en met 5 meer dan vier keer moet herhalen om op een neutraal gevoel uit te komen, is het verstandig om een rustig plekje op te zoeken voorzien van pen en papier zodat je in contact kunt zijn met je gevoel. Je vraagt dan aan je gevoel wat het jou wil vertellen. Dit schrijf je op. Dan vraag je je gevoel: welke actie kan ik ondernemen? Nadat je de actie hebt uitgevoerd, zul je merken dat de gedachten en gevoelens zich niet meer aan je opdringen. Als je veel angst ervaart, is het verstandig om Lasea (80 mg) te gaan gebruiken. Dit is lavendelolie om in te nemen. Als je merkt dat je verdrietige en/of angstige gevoelens aanhouden, zoek dan een coach of een andere professional. Ik wens je licht en liefde!
Dear Mordechai,
Thank you for sharing your story. It means a lot to me.
Yesterday i was talking to my husband about the story of Ester. How brave Mordechai is. I would like to become more like him. Stand your ground stand for your believes. Specifically when everything is censored. Your parents give you this name for a reason. We know that righteousness wins. I will pray that the eyes of our nation will be opened and turn away of the road they went iin to. Have a blessed day.
Hi Ilona,
You can only feel this way because there is a recognition of something of me in you.
Please remember you are here for a reason.
Warm regards,
Mordechai
Beste Mordechai.
Zeer mooi geschreven stukje.
De toekomst kan er wel eens het zelfde gaan uitzien als het verleden ben ik bang.
Mensen gedragen zich steeds meer als betweters zonder zich te hebben ingelezen of info tot zich te nemen.
Mensen krijgen en hebben een zeer kort lontje.
Mensen zijn arrogant en de wet gever doet er aan mee.
Ik ben van de oude normen en waarden en deel een tik uit als iemand mij iets aan doet.
Volgens de rechter word ik dan van slachtoffer een dader.
Een mannelijke tik word niet meer getolereerd.
We worden gefeminiseerd. En dienen ons ook zo te gaan gedragen althans volgens de politiek. Abortussen , transgender etc etc word genormaliseerd. Het word voor mij om overeind te blijven steeds moeilijker, in deze steeds gestoorder wordende wereld.
Ik mag het niet zeggen maar doe het toch. Om het kaft van het koren te scheiden hebben we misschien wel weer een burger of wereld oorlog nodig.Even om de mensheid een kans te geven om weer op een fatsoenlijke manier te overleven.
Ik wilde dit graag kwijt aan jou.
Mvg. Johan Vrieling.
vrielingjohan@hotmail.com
Ik vind het , sorry, heel ongepast om de oorlog te herdenken. We zitten midden in een oorlog , er vallen dagelijks slachtoffers. En we gaan weer door met ons dagelijks leven. In en In triest. De mens heeft weer NIKS geleerd. We laten weer over ons heen lopen.
Ik wens iedereen een vredig liefdes vol leven
Mijn geboortejaar is 1938. De eerste jaren van mijn leven stonden in het teken van WO 2. Al woonden we in een piepklein dorp en hadden geen echte honger de beelden staan me steeds scherper voor de geest. Mijn vader die een loopgraaf in de tuin groef, de vele v 2’s die in de omgeving met angstwekkend geluid neerkwamen, de beelden en geluiden van de slag om Arnhem enz. enz. Het lijkt wel of ik juist de laatste tijd meer last krijg van de herinneringen. Huilen kan ik niet zo goed maar vaak heb ik, als die tijd weer in mijn gedachten komt een dikke strot. Houdt het nooit op? Wat en hoe moet ik het nu nog verwerken ? Weet iemand het antwoord?
Prachtig verwoord, met dank🙏.
Sterkte, mooi geschreven, stil en intens aandenken….
I was born the year of the last Coronation, 1953. My Dad had served in Burma as a Signalman and although mercifully physically unharmed by the fighting I am told he had just about stopped screaming in the night by the time of my birth.
My Mum had taken a nursing job on nights so there would always be one of our parents home. When she was working Dad would carry me asleep to his bed, I realised many years later that he still feared the darkness and solitude.
Youth is wasted on the young! Understanding and wisdom always arrive too late to be useful.
Mijn oma(van vaders kant) was van joodse afkomst,daar voelde mijn vader zich sterk verbonden mee
Als hij de Duitsers door de straten hoorde marcheren
moest hij zich verstoppen onder de grond omdat als hij gevonden werd , voor hun moest vechten.
In mijn kinder jaren werd ik
Vaak gepest door leraren omdat ik de naam Hess draag.Dus hoe gecompliceerd wil je het hebben?
Met vriendelijke groet,Jim Hess.
Een goed indringend relaas. Het verhaal wat u vertelt lijkt veel op die van mij. Het doet pijn en geeft op de dag van vandaag verdriet.
Shaul
Thank you Brother <3
Beste Mordechai, jouw verhaal begrijp ik heel goed en moet er weer om huilen.
Misschien wel eens gemaild of zo; een zus v mijn vader heeft in Frl tijdens Wo2 bij tij en ontij persoonsbewijzen in het donker rond gebracht op haar brommertje of op de fiets in de wijde omgeving en haar kinderen hebben daar achteraf ook heel erg onder geleden en een pr zijn niet oud geworden helaas en dat was in mijn jeugd ook onbespreekbaar en zij was echt niet de enige die dat deed, zelf vermoed ik dat er ook zo tot op heden in veel families nog heel wat trauma s zitten en die tante is ook niet oud geworden helaas mi moet daar ook aandacht voor komen. Pas een pr jr terug las ik, dat men in Frl heel veel mensen heeft opgevangen, wist ik ook niet. Hartelijke groet Minke
Revisionisten worden altijd weggezet als ontkenners. Als een revisionist een (mogelijk terechte) vraag stelt, reageert vrijwel iedereen als door een adder gebeten. Dat oorlog altijd gepaard gaat met propaganda weet iedereen. Dat winnaars de geschiedenis schrijven weet ook iedereen. Aan hoe het allemaal precies is gegaan volgens de winnaars mag getwijfeld worden. Zou je denken. Klopt het allemaal wel wat er beweerd wordt. Waren de winnaars wel zulke brave jongetjes als ons verteld wordt. Waren de verliezers wel zulke monsters als ons verteld wordt. Is de waarheid misschien genuanceerder dan het verhaal. Zijn mensen misschien gaan geloven in dingen die niet gebeurd zijn. Als gevolg van propaganda. Herhalen, herhalen, herhalen. Stemt ons collectieve geheugen overeen met de waarheid. Vermoedelijk is dat niet het geval al was het alleen maar omdat de winnaars de geschiedenis schrijven. Toch is het verboden vragen te stellen. In Duitsland kun je zelfs in de gevangenis terecht komen als je per ongeluk een “foute vraag” stelt. Waar rook is, is vuur. Misschien moeten we daar ook eens bij stil staan. In het kader van een gebrek aan kennis en een gebrek aan bewustzijn.
Wat een pijnlijk en intens mooi ‘verhaal’, Mordechai. Overdenking is misschien een beter woord. Ik zal vanavond in die slechts 2 minuutjes ook aan jou denken.
Ieder jaar al bijna 60 jaar was ik stil, tot vandaag. Ik doe niét meer mee. Reden, mij (e.v.a.) verketteren, uitsluiten in de samenleving& als paria en gevaar voor de volksgezondheid wegzetten? Treffende gelijkenis met Joodse mensen naar mijn mening. Ben hier nog immer zwaar door aangedaan, sta buiten de samenleving en spuug inmiddels op onze overheid. Tot mijn leedwezen.
Morgen, dán ben ik wel stil. Om mijn familie te herdenken, mijn oma die 3 Joodse onderduikers onder de winkel had. Zijn was als 7 jarig meisje vanuit Wenen naar NED gedeporteerd onder de noemer, aansterken na WOI.
Haar 2 broers beleven in Wenen en moésten op gegeven moment vechten van hun buurjongen van een paar huizen verderop, Hitler. Zo niet, de kogel. Zij hadden geen keuze, tot hun beider verdiet, naderhand zwaar getraumatiseerd. Ook zal ik álle slachtoffers van oorlogen ( m.i. daders veelal overheden) herdenken.
Toen de Russen de mensen hadden bevrijd werd 1 van mijn oudooms, die het meeste last (understatement) had vd oorlog, meegenomen naar Siberië alwaar de meest gruwelijke dingen zijn gedaan bij hem. Slechts één keer had hij nadien de kracht om zijn verhaal te doen, daarna wilde hij in rust zijn (verwoeste) leven nog een beetje proberen te leven.
Ook omdat de m.i. corrupte en oorlogsmisdadiger Zelensky, wiens land in oorlog verkeert en hij er doodleuk voor de bühne, propaganda en keep the fear alive?, erbij is vandaag, is voor mij doorslaggevend dit jaar niet te deel te nemen.
Mooi gezegd, en ook heel eerlijk met je hart en alles wat er bij hoort. Oorlog is nergens goed voor en kent alleen verliezers. Bij mij komt ook meteen op dat we de 2e WO herdenken, maar wat een onzin, het is nu ook oorlog. Alles gaat over Joden en Israel… , allemaal heel erg,… en moet zeker nooit gebeuren… Net zo erg, en misschien net zo erg of nog erger is het NU, ook NU is het een zinloze oorlog. Want oorlog is altijd zinloos, alleen goed voor de wapenhandel, de mensen die er geld aan verdienen, macht en controle ontlenen, terwijl we allemaal één zijn. Misschien een beetje preken voor eigen parochie, maar toch, ik moest het even kwijt. Sterkte en een betere wereld.
Mooi geschreven… Wakker zijn in eenheidbewustzijn is daarmee ook leren en kunnen zien hoe dader en slachtoffer één zijn op voor ’t mensdom zijn ‘gezonde verstand’ soms ‘verstandsverbijstering wijzes’. 4 Jaren geleden ervaarde ik een spontane regressie. Ik herbeleefde op een massagetafel tijdens een energetische healing een spontane regressie, naar aanleiding van mijn ontmoeting met een zielsverwant waar ik plots telepathisch mee te kunnen communiceren, hij triggerde echter een nog niet compleet verwerkt trauma uit dit leven, bleek. Dit trauma op deze huidige tijdlijn triggerde een ander, wellicht ‘onderliggend’ trauma uit Auschwitz omhoog/op, waarbij ik een Joodse vrouw bleek te zijn geweest.. als ik deze heftige levensechte ervaring ‘moest’ herbeleven/zo heftig als was wel ‘moest’ geloven. Ik was in Auschwitz en hoogzwanger, maar op leven na dood, vel over been.. Ik herbeleefde de immense pijn dat Mengele mijn buik opensneed zonder verdoving, ik werd onderwijl door vele gevoelsmatig geïndoctrineerde handen vastgehouden. De energetische Hindoestaanse healer die me begeleidde tijdens de spontane regressie zei me: ‘Neyah.. kijk naar de baby, kijk naar de baby…’ Dit volgde ik op .. intuïtief keek ik naar de baby en deze baby bleek de ziel van mijn zielsverwant te zijn..Ik was volledig overrompeld met deze ervaring en besloot deze zielsverwant sindsdien in deze 3D realiteit te negeren omdat ik me geen raad wist en weet met deze waarnemingen, zo intens als die waren. Enfin nadat mijn buik werd opengesneden lieten me daarna doodbloeden, ik liet zo het leven als ‘vuilnis’, ik was ‘niks waard’. Ik accepteerde de her-innering en ging verder met mijn ‘gewone’ leven.. Anderhalf jaar later flitste de naam ‘Leonie Linssen’ op Facebook voorbij. Iets in me zei: ‘Daar moet ik heen’. Ik zocht haar site op en maakte een afspraak voor een trauma-intensive..Aldaar ‘herkenden’ we elkaar, ook al kenden we elkaar totaal niet, maar we waren als kinderen zo blij om elkaar weer te zien, hoe bizar dat ook was. Ik deed mijn verhaal over de ontmoeting met de zielsverwant die een vorige levenservaring had getriggerd en vertelde dat ik me geen raad wist met deze nieuw aangediende vorm van ‘realiteit’. Ik ben in dit leven opgevoed met: ‘Doe maar normaal, dan ben je al gek genoeg’. En hoopte van haar meer zicht op deze realiteitsvormen aan ‘waarnemingen’ aftastend te durven gaan belichamen en erkennen zonder mijn ervaring innerlijk als ‘gek geworden’ af te hoeven doen, zoals ik gewend was van mijn leefomgeving in wat wel of niet normaal ‘moet’ zijn, onbewust vanuit hoe ik was geconditioneerd. Ik heb haar niets verteld over de toenmalige specifieke Auschwitz-herbeleving, omdat dat op dat moment het er niet direct voor mij meer toe deed. Leonie stelde voor om via haar ‘eye-gazing’ techniek te zien wat er in stilte zich zou aandienen, 4 minuten keken we elkaar in stilte in de ogen en daarna zouden we elkaar vertellen wat we ‘beleefd en ervaren’ hadden aan gevoelens, beelden, etcetera. Tijdens het oog-staren belandde ik wederom in Auschwitz, weer op de zogenaamde operatie-tafel in die lugubere situatie. Echter hoefde ik de pijn niet meer her te beleven.. Ik registreerde toen echter dat er een Duitser aan het hoofdeind van de tafel zijn uiterste best deed mij te laten stikken, hij was degene die mijn keel dichtkneep omdat hij innerlijk hoopte dat ik het mes niet meer hoefde te voelen, voordat Mengele me opensneed. Ik voelde zijn verdriet, onmacht, schuldgevoel en compassie met/naar mij in die bizarre situatie waarin dader en slachtoffer in deze situatie volledig één was en werden/bleken. Het één bestaat bij gratie van het andere. Vervolgens zag ik Leonie in een ander vrouwelijk postuur rondlopen, zij leek verpleegkundige te zijn vanuit mijn geestesoog en werd ook indirect gedwongen mee te werken om zelf te kunnen overleven. Ik dacht: ‘Joh, ik kan haar straks na die 4 minuten staren toch niet zomaar van zoiets ‘beschuldigen’? Als ik eerlijk vertel wat ik nu ‘denk te hebben gezien’, dan beschuldig ik haar meteen.. Ik wist me geen raad. Na 4 minuten staren stopten we eindelijk, kwamen tot ons huidige zelf en/of menselijk bewustzijn terug vanuit onze multidimensionale bewustzijns-staten/vermogens.. Leonie stelde meteen voor zelf te beginnen met praten..Ze zei: ‘Ik weet nu waarom je hier bent.. Jaren geleden kreeg ik zoveel spontane regressies, waarin bleek dat ik in Auschwitz vele mensen iets heb aangedaan/’kwaad’ heb gedaan en destijds heb ik me eraan besloten over te geven aan mijn waarnemingen en ik heb het Universum gevraagd: ‘Goed, laat dan alsjeblieft degenen op mijn pad komen die ik iets heb aangedaan in dat leven om dingen daar waar ik kan en mag of waarmee het bedoeld is dingen ‘recht’ te zetten.. En jij, Neyah, bent één van die zielen die nu dus op mijn pad is gekomen.. Wat ‘we’ o.l.v. Mengele destijds moesten doen was met o.a. bijvoorbeels kunstmatige inseminatie kijken of Joodee vrouwen zwanger konden krijgen van kinderen met blauwe ogen en blonde haren. Jij was al ver in je zwangerschap en Mengele had niet langer het geduld om te wachten met kijken of het gelukt was, dus moest accuut bij o.a. jou het mes erin, via keizersnede werden toen kinderen uit de buiken van Joodse vrouwen gehaald zonder verdoving, om te zien of desbetreffend kind blonde haartjes en blauwe ogen hadden..en op kinderen en tweelingen werd geëxperimenteerd, ik moest ook voor de kinderen zorgen waarop werd geëxperimenteerd. Als ik dat niet zou doen, zag het er niet goed voor me uit..’
Ik was verbijsterd dat ik m’n intuïtie naar deze vrouw, inmiddels een goede vriendin heb gevolgd. Met haar vertellen kon ik ‘veilig’ vertellen wqt ik had waargenomen. Het was een intense
en zeer waardevolle ontmoeting.. We hebben daarna vele fragmenten uit ‘paralelle’ (‘vorige’) levens mogen inzien om samen onze balans in onze onderlinge dader en slachtoffer dynamieken te helen..En Leonie heeft onlangs haar boek ‘De Karmadrager’ uitgegeven dat over dat leven gaat en hoe dat correleert met zielsverwanten die op haar pad zijn gekomen. Daar waar we slachtoffer zijn geworden in levens, weet ik nu zelf, dat ik ook mijn daderschap in andere levens heb gekend, inzichten die kwamen zijn voor wie ik nu ‘ben’ en wie ik representeer heel heftig te accepteren en compassie voor op te kunnen brengen. Maar ik weet dat compassie en vergeving alleen deze innerlijke dynamieken kunnen verzachten, waardoor tranen de ziel kunnen wassen zonder de eenheid van dader-slachtofferschap te veroordelen.. alles wil, mag en kan er in liefde zijn. We scheiden ons-Zelf af door ‘beschuldiging en veroordeling’, wat uiteraard iets zo menselijk is en bij het bewustzijn van ons mensDom past. De ziel wil slechts ervaringen opdoen. Zielscontracten komen en gaan, ieder is VRIJ, ongeacht of dit is vanuit wakkere bewustzijnsstaten en/of onwakkere (on-)bewustzijnsstaten.. Iedereen is precies daar waar hij/zij NU bewust en/of onbewust is/heeft te zijn.. Liefde, Vrede en Harmonie gewenst voor iedereen!
Warme groet,
Neyah
Oeioeioeioei! Kennis uitdragen over vorige levens? Doe dat jezelf niet aan. En ook anderen niet. Dat valt zowat buiten elke vorm van waarheid. Sterker nog: niemand draagt daar kennis over. Een mens beschikt over een heel mooi instrument, namelijk zijn eigen geest, en die kan enorm misleidend te werk gaan. Ik kan zeggen: maak je zelf niets wijs.
Dank je wel voor je verhaal Mordechai en Laurens.
Zo mee eens. Om jezelf in de ogen te kijken incl je verleden van voor jouw tijd geeft de helderheid en frisheid in het hoofd. Geen plaatsvervangend schuldgevoel meer voor wat anderen deden. Vergeven in het licht van eigen zwakheden waarvoor bewustwording noodzakelijk is.
Mijn ouders beide in het verzet. Mijn vader op een haar na gefussileerd, maar een uur eerder bevrijd met 50 anderen uit het Haagse Veer R,dam. Bombardement ouderlijk huis verloren ondergedoken. Ik werd geboren bij het begin van de hongerwinter 44 in Rdam.
Mijn moeder getraumatiseerd maar zweeg. Maar kreeg toch genoeg mee. Die oorlogsfeer dat spelen op de puinhopen van Rdam. Zien opbouwen. Ik weet het niet, mijn ouders waren geen helden doorstonden en dat doen ” slappe” mensen ook. Maar wie is er van ons allen ” zonder zonden” die werpe de eerste steen. Ja, laurens vader heeft zichzelf ook onder ogen moeten zien wat er gebeurd uit angst…en wie heeft geen angst. Geen goedpraten maar wel onderscheiden. De ene mens is moreel sterker dan de ander.
Laurens laat dat zien. Nog meer respect voor deze man die zo eerlijk probeert te zijn. En jij Mordechai begrijp ik nu ook beter.
Fijne mannen die het beste van zichzelf laten zien. Dus geen zorg. We moeten door het duister heen, maar dat zal ons niet overweldigen als we bewust zijn en volkomen eerlijk in het licht van God blijven staan.
Houd moed, jullie getuigenis is ook een glimp van dat Licht waar we ons naartoe bewegen. Niets kan de kracht van God tegenhouden. Die is sterker dan al het kwaad.
Dag, het ga jullie goed en dank voor jullie ” opstaan”. Ik doe het op mijn manier en heb dit mijn hele leven gedaan dat mij reeds lange jaren terug mijn familie en gezin kostte. Maar de liefde is een blijvertje voor mrzelf en daarmee voor alles en iedereen. Vrede in het hart met alles wat was en ook is. Wijsheid misschien van de as ” ouderdom” ?
Ach ja, leven iedere dag met alles wat je hebt, het innelijk oog gericht op dat waar we voor vechten….opnieuw maar nu totaal als mensheid. De kaarten worden geschud voor iedereen…..het kwade dient ook het goede……
Het een kan niet zonder het ander….tot we eroverheen zijn gegroeid en elkaar weer als vrije mense ontmoeten in een prachtig perspectief…..
Liefde voor allen en hartelijke groet
Marian Kraus
Marken
Het land waarin wij leven is verdoemd. Hoe is het mogelijk om Zelenski naar Nederland te halen op 4 mei. Op alle fronten moeten de stekkers uit dit land getrokken worden. Mordechai heeft voldoende inzicht om hier ook zijn mening over te hebben. De 2 minuten kwestie is op zich relevant, maar in een land van huichelaars zijn alle normen en waarden al een tijd lang over boord gegooid.
Beste Mordechai,
Dank je, écht, voor het delen van jouw verhaal. Ik was daarna even stil, want het maakte veel bij mijzelf los.
Mijn oma, die nog leeft, is geboren in 1923. Zorgde haar hele jeugd voor de 16 kinderen die na haar kwamen, omdat haar moeder dat niet deed. En werd in de oorlog, tussen de bombardementen door, uitgehuwelijkt aan een rijke man.
Het dorp werd regelmatig geteisterd door bombardementen. Opa en Oma bouwden een bunker onder hun grote achtertuin waarin ze voor lange tijd een joodse familie van 24 mensen schuil hielden. Tot er vanaf een Duitse bommenwerper een bom in hun achtertuin landde, verdomme precies daar, bovenop de bunker, die daar niet tegen bestand bleek. De impact van die bom is nu nog zichtbaar.
Oma zegt toch nog steeds; Er waren ook goeie Duitse soldaten bij. 1 ervan kwam eens vragen of oma zijn broek kon repareren. Ze schrok enorm van de soldaat voor de deur, bang dat hij kwam om de mensen die zij schuil hielden. Maar toen ze de grote winkelhaak in zijn broek zag en hem begreep, heeft ze hem binnen gelaten en de broek gerepareerd. Terwijl ze dat deed vertelde hij dat hij helemaal niet daar wilde zijn en hij schaamde zich voor de nazi’s. Vanaf die dag kwam die soldaat elke dag langs bij oma om ze een brood te geven.
Na de oorlog was mijn opa altijd weg voor zijn succesvolle bedrijf in vloerbedekkingen en dronk hij 2 flessen jenever per dag. Geen slechte man, maar ook gebroken door de oorlog. In 1946 werd de eerste van hun 3 kinderen geboren. Mijn oma moest maar voor ‘de winkel zorgen’ als hij op pad was. Dat ging ten koste van de zorg en aandacht die de kinderen nodig hadden. Zorg die zij ook niet gekregen had van haar moeder. Zorg en aandacht die haar kinderen ook op latere leeftijd dus niet konden overdragen aan hun kinderen. Aan mij, mijn zus en al onze neven en nichten. Als je het zo bekijkt allemaal super begrijpelijk.
Onze voorouders waren geen slechte mensen. Maar de omstandigheden waren afschuwelijk. En die trauma’s worden doorgegeven, generaties lang.
Beste Caroline,
Wat een indrukwekkend verhaal.
Hebben sommigen van die mensen die bomaanslag nog overleefd?
Groet,
Mordechai
Mensen willen geen oorlog de elites creeren oorlogen om geld te verdienen en hun doel te bereiken dwz totaal gecontroleerde wereldbevolking.De herdenking past in hun plan en is door hun gecreerd en zal als ze hem niet meer nodig hebben worden afgeschaft in de toekomst.
Voorzitter van de Campingraad en mijn oom zei:
“Ja want van kampen heeft ie verstand!”
Ach Mordechai, iedereen na de oorlog herdacht op een andere manier.
Zal nooit vergeten de jidische humor van 8steribbe in Arnhem:
“Schaken kon Gosker niet en daarom maar bij de NSB!”
Gosker was een politieman die na de oorlog bevorderd werd tot
hoofcommissaris en eenberuchte joden jager.
Wat mooi ik ben een andere jij in liefde !
Dag Mordechai,
Dank je voor het openhartig delen.
Twee minuten is natuurlijk inderdaad te weinig. Vooral ook omdat we onder andere gedenken om niet te vergeten en om te zorgen dat het nooit meer gebeurd.
Mijn vader was net als jouw moeder ook een oorlogskind en ook nog eens autistisch en dus hoog gevoelig. Zijn vader en moeder spraken ook nooit over de oorlog. Ik begreep dat opa krijgsgevangen was en dat oma met kinderen vluchtte naar België. Ik kan me zelf als hoog gevoelige al moeilijk een beeld vormen van de impact die het op mijn vader had. Het moet al jong heel traumatisch zijn geweest.
Ik worstel zelf al jaren met de herdenking en met name de redenatie dat we niet moeten vergeten opdat het nooit meer gebeurd. Helaas gebeurt het op dit moment. Dat maakt mij droevig en pessimistisch. Mijn vader waarschuwde mij en mijn zus mijn hele jeugd voor het Amerikaanse imperialisme via de geheime diensten en de rol van de bankiers daarin. Dus ik ben al mijn hele leven bewust dat er onderhuids iets is dat dingen doet die het gros van de mensheid niet wil.
Daarnaast snap ik heel veel communicatie en handelen van mensen niet. Zoals pesten en manipuleren en liegen en al die andere vormen van geweldvolle communicatie. Ook het verdelen op labels en lijnen op kaarten begrijp ik niet. Ik heb zelf Duitse familieleden. Dus het afgeven op Duitsers kon er bij mij nooit in. Ik begrijp dat oorlogstrauma heel veel tijd nodig heeft en wellicht nooit heelt. Dat werd me heel duidelijk toen ik ooit met een collega en zijn vrouw uit Kaliningrad daar naar toe ging om de meivieringen mee te maken. Het Russische oorlogstrauma van de tweede Wereldoorlog zit nog steeds heel diep. De angst voor herhaling ook. Dus ergens heb ik wel begrip. Maar het blijven verdelen is geen oplossing.
Ik zal morgen persoonlijk alle doden herdenken die dit jaar in de Oekraïne zijn gevallen. Alle dus. Ik doe niet aan labels en ons en hen. Dat denken is de basis voor het probleem. We zijn allemaal mens en uiteindelijk hebben we allemaal dezelfde wensen en verlangens. Ik heb zowel Russen als Oekraïners ontmoet en die ervaring bevestigt dat.
Er is een kleine groep die ons leiderschap en onze media en bedrijfsleven gekaapt heeft die dit veroorzaakt. Zolang we er elke dag energie aan geven en mee gaan of tegen ze strijden blijft deze situatie en zal de geschiedenis zich herhalen. Nee zeggen op het moment dat de maat vol is en niet (mee) doen is de enige weg.
De verslaving van de narcist aan macht over anderen is uiteindelijk een zwaar tekort aan zelfvertrouwen en een overweldigende zelfhaat en de basis van onze problemen. Karma is blijkbaar onontkomelijk.
Ik denk dat ik na dit leven niet meer terugkom op deze planeet. Het voelt vaak zo onecht en vreemd.
Edwin
Dankjewel
Op dit moment waak ik bij een stervende
Al een aantal weken eigenlijk
Ieder sterven is zo intiem en uniek
Daarom is er misschien ook verdriet
Niet altijd
Zoals nu, waar deze stervende in alle liefde voor wie zij is, terug opgenomen voelt in het Ene dat ons allen verbind.
Dankjewel voor je verdiepende woorden
25 jaar ben ik getrouwd geweest met een Joods- Amerikaanse man van Hongaars-litouwse afkomst die een peildiep verdriet met zich meedraagt .
Elk moment van de dag onuitgesproken en zeer voelbaar
Mag deze dag, en alle momenten waarop we dit verdriet bewust door ons mogen laten voelen , vooral dankbaarheid en liefde openen
Hartelijke, warme groeten,
Cedi
Hallo Cedi,
Dankjewel voor het delen.
En ja, zonder woorden kan er soms veel meer worden gezegd dan met woorden.
Warme groet
Mordechai
De vrijheid van meningsuiting hebben we niet meer en de vrijheid van godsdienst staat zwaar onder druk
Mijn beide ouders zijn geboren voor WOII. De vader van mijn moeder (mijn grootvader) was hospitaal soldaat in WOI. Mijn vader sprak zelden over de oorlog, mijn moeder des te meer. WOII had bij haar diepe sporen achtergelaten en er ging geen gelegenheid voorbij of ze refereerde aan die tijd. Haar ouders, broers en zussen werden tijdens deze zwarte periode in leven gehouden door een Duitse soldaat, die verminkt was door oorlogsgeweld en daardoor als bezetter in een klein dorpje gestationeerd was. Hem was beloofd dat, als hij zes weken zijn dienstplicht zou vervullen, hij terug kon naar de boerderij waar hij met zijn ouders woonde. Dit was een leugen! Door haar verhalen en ervaringen, tot aan het einde van haar leven (91 jr.) met mij te delen, zitten die verhalen ook in mijn biografie. Niet alleen op 4 mei herdenk ik slachtoffers van machtsmisbruik.
Dank voor het delen van dit ingetogen oorlogsverhaal over jouw familie.
2 Minutes act as a bookmark!
Whilst we don’t want to dwell on painful episodes in the past, it is ‘essential that we can pick up and open the book/memory to remind us of WHY it is important to “honour and respect freedom of expression” and work towards achieving a more loving world.
Beste Mordechai, dank voor bovenstaande! Je helpt mij er ook mee .
Alleen daar waar je de eigenaarschap neemt, neem je wat mij betreft ineens wel een erg grote stap.
Ikzelf heb het dan nodig om wat tussenstappen te maken en me te realiseren dat ik ieder detail van mijn leven zelf gekozen heb/ aangetrokken heb (op een ander niveau). En waarom, tja misschien hoef ik dat niet eens te weten. Het zou kunnen dat ik zelf dader ben geweest, of dat het opnieuw langs komt om nu een andere keuze te maken , nl uit het slachtofferschap te komen. of mogelijk heb ik een stukje mensheidskarma op mij genomen.
ik weet het niet wat ik wel weet is dat het mijn verantwoordelijkheid is om het te voelen en omarmen en vergeven enz.
Dank! Ik ga er vanavond anders in staan.
Yolanda
Beste Mordechai,
Ik ben je dankbaar voor je mooie woorden, en ook voor je inzet in eerdere gebeurtenissen waarin je je bezig houdt met het vrije woord. Je woorden raken mij.
Ik wens je alle goeds, je bent een mens van grote klasse.
Groet van Ries
Beste,
Geboren in 1941, dus nog een staartje van de oorlog meegemaakt. Geen trauma overgehouden, wel een onverklaarbare zenuwachtigheid? Van jongs af aan ben ik bewust geweest van wat mensen elkaar kunnen aandoen. Kennelijk zit dit in s’mensen aard? Eerlijk gezegd vindt ik de Nederlandse 2 minuten stilte nogal misplaatst vooral als we denken welke rol gedurende de tweede wereldoorlog de regering en andere hierin gespeeld hebben, nog maar niet te spreken van de oorlogszucht, denk maar aan indie, na de zgn. vrede. En dan… wat te denken van de oorlogen die sinds die tijd tot nu toe gevoerd zijn en nog steeds gevoerd worden?
Eigenlijk schaam ik me mens te zijn.
Beautiful. Thank you for sharing, and for all the good work you do. Take care. Kind regards. 🙂
Mooi waar verhaal om dan ook bij stil te staan, bedankt.
Wat ontzettend mooi en , wat mij betreft, waar Morry..Het raakt me, dankjewel, Hella XXX
Mooi verwoord. Duidelijk dat het verdriet in de genen gaat zitten. Het kan dus ook je sterken.
Wat is verdriet?
Toen de Grieken Troje belegerden en in de problemen kwamen toen na een dispuut met koning Agamemnon Achilles de strijd staakte, vatte zijn vriend Patroklos het plan op om de bevriende Grieken te helpen door wèl aan de strijd deel te nemen, maar dan in de wapenrusting van Achilles.
Aan de zijde van de Trojanen kweet Hector zich van zijn taak als leider, door de tot dan onoverwinnelijke “Achilles” aan te vallen. Hector won en doodde Patroklos, die daarna natuurlijk door Achilles en ook de vrouwen uit het kamp hevig werd beweend.
“Maar diep van binnen”, schreef Homerus, 3000 jaar geleden over die vrouwen, “beweende ieder haar eigen lot”.
Wat is verdriet?
Mordechai, dankjewel voor het delen hoe jij een manier hebt gevonden in jouw verdriet om familieleden te gedenken. Een lange weg die volgens mij nooit een moment zal hebben dat het af, klaar of verwerkt zal zijn.
Op dat men nooit vergeet.
Herdenken en een minuut stilte is een goede zaak. Maar voor mij, als Indische Nederlander, is 15 augustus de dag van herdenken. Immers, dan pas is dit datum dat de 2e Wereldoorog is geëindigd.
Ik vier ook geen bevrijdingsdag op5 mei. Want voor mijn vader, die nog gevangen zat in een Jappenkamp, was er nog geen bevrijding.
Het herdenken op 4 mei, waar ook de slachtoffers In het voormalige Nederlands Indië worden herdacht geeft mij een wrang gevoel. Zoals gezegd, voor hen was er nog geen vrede.]
Mooi in woorden gevat wat voor gevoelens er eigenlijk voor ieder van ons gelden. Mooi ook om zo te omschrijven dat we allemaal hetzelfde willen en hetzelfde nastreven, ieder op zijn/ haar eigen wijze. Want dat is eigenlijk wat we allemaal doen, alleen we begrijpen elkaar niet altijd en dan is het mooi als we daarover met elkaar het gesprek aangaan. En dat mist in de wereld van nu……. de wereld zou zo’n mooie plek kunnen zijn voor iedereen en met elkaar!!
Geachte heer Krispijn, de gebeurtenis die we vandaag gaan herdenken speelt zich op dit moment opnieuw af.
Het leed is opnieuw verschrikkelijk!
Nog erger is dat de herdenkers op de Dam nu zelf, voor eigen verantwoordelijkheid meedoen aan deze verschrikking..
En dan roepen dat ook wij eraan mee doen.
Mij is dit nooit gevraagd..
Ik doe dus niet mee!
En de mede herdenkers op de Dam kunnen beter wegblijven..
Laat de weldoeners daar alleen hun eigen oorlog herdenken..
Nogmaals, ik doe niet mee met deze oorlog…
Ik zal de vorige zelf herdenken.
Het bewustzijn zetelt zich in ons aura, het verzamelt informatie en sijpelt door als intuïtie of gedachten. Iedereen heeft een aura en daarin ligt besloten wie je bent, de optelsom van al je ervaringen. Hieruit ontstaat je persoonlijke frequentie (jouw aantal trillingen per seconden). We zeggen: ‘we zitten op dezelfde golflengte’ en daarmee geven we aan dat onze frequenties elkaar zeer dicht benaderen. Bij onverwerkt trauma, huist het trauma in het bewustzijn. Het sijpelt vanuit het bewustzijn via het brein door in je gedachten en in je gevoelens. In het brein wordt een boomstructuur gevormd. De stam is de traumatische gebeurtenis, de takken zijn de gevoelens en emoties waardoor je tijdens en na de gebeurtenis overmand raakte en de twijgen zijn de gedachten die je over de gebeurtenis en de gevoelens en emoties hebt. Omdat het trauma in het bewustzijn huist, trekt het door middel van je persoonlijke frequentie situaties en personen aan die kunnen helpen om het trauma te verwerken. Maar als je dat niet weet en als je niet weet hoe je zelf je trauma kunt verwerken, blijft je frequentie hetzelfde. Als je niet weet dat een hogere frequentie je in staat stelt je meer te verbinden met je spirituele bewustzijn waardoor je veel meer kracht, veerkracht en daarmee rust in je leven zult ervaren, streef je niet naar een hogere frequentie. We vrezen trauma omdat we niet weten hoe ermee om te gaan. Mordechai geeft hier een mooi voorbeeld van traumaverwerking na een jeugd als KOPkind, door de familiegeschiedenis te onderzoeken en daarbij zelfreflectie toe te passen. Het onderzoek leidt tot deconstructie van de reeds opgebouwde boomstructuur en door middel van reflectie op de bevindingen tijdens en na het onderzoek heeft Mordechai de boomstructuur gereconstrueerd. De deconstructie zet de initiële chaos waarin de boomstructuur in het brein gevormd werd om in een geknotte wilg doordat inzichten uit het onderzoek leiden tot het overboord gooien van niet functionele gedachten, gevoelens en incorrecte herinneringen. De reconstructie maakt dat de boomstructuur op een gezonde wijze (met functionele gedachten, gevoelens en waarheden) verkleint: uit de chaos aan gedachten, herinneringen en gevoelens die met het trauma geassocieerd werden, zijn slechts een handvol conclusies gekomen die leiden tot inzichten die je frequentie verhogen.
Ten gevolge van WOII stierven mensen. Bewustzijn is onsterfelijk. Laten we de mensen die vielen eren door onze frequentie zo hoog mogelijk te maken.
Beste Delphine,
Wat een mooie en bijzondere uiteenzetting.
Dank,
Mordechai
Zo herkenbaar. Dank voor jouw woorden. Mijn vader werd geboren in 1938 en mijn moeder in 1944. Zij had dus de oorlog niet ‘echt’ meegemaakt. Nu ik haar zie, denk ik dat zij net zoveel last meedraagt van de oorlog als mijn vader. Alleen heeft zij er geen beelden bij. Maar de spanning van haar ouders en grootouders heeft zij ook gevoeld. En ook ik draag het stukje oorlog in mij. Aan mij om er iets mee te doen. Ik ben vanavond, net als alle 4 mei avonden 2 minuten stil. Deels omdat het in mijn opvoeding is doorgegeven, deels ‘omdat het zo hoort’. Maar ik weet dat de vrede begint in jezelf en daarom ben ik 2 minuten stil omdat echt te voelen.
Bedank voor je mooie woorden.
Normaal gesproken zal ik niet zo snel reageren met een persoonlijk verhaal, maar ik als niet-Jood heb dezelfde emoties en voel intens diep verdriet bij de herdenking, maar zeker ook bij een film die over de Jodenvervolging in WO2 gaat. Films die daarover gaan zal ik ook nooit (meer) kijken.
Ook al hebben mijn opa en oma de Waart (van wie de achtertuin grensde aan de tuin van de Krijtberg en via de kerk werden mensen doorgesluisd) veel Joodse onderduikers gehad (en daarmee hun leven en dat van hun kinderen op het spel gezet) en ook meegeholpen bij het onderbrengen op andere adressen, zal er waarschijnlijk ook sprake zijn van een collectief trauma dat voorbij de Joodse gemeenschap gaat lijkt me….
Once, while in a morning staff briefing at work about 30 years ago, we were reminded of a 2 minute silence to be observed at 11am that morning in memory of the fallen during the two Great Wars … I spoke to the assembled staff saying that if they wanted to come to my room I will give a 2 minute talk about the futility of war. The room fell seriously quite…
Thank you for a valuable perspective. We North Americans, non combatants, are isolated from many intense traumas of war. And we are fed the history that supports the needs of the global capitalists. In my 76th year, I’m still learning details of the truth.
Dank voor het delen.
♡-elijke groet, Ron Heekelaar
🙏❤
Lieve Mordechai,
Dank je wel voor jouw openheid.
Ja ik voel ook dat door “de dingen” zelf te doorleven en verantwoordelijk te zijn, dat daardoor de wereld kan veranderen. I.p.v. in je slachtofferrol te blijven zitten. Mooi hoor dat je dat hebt kunnen doen.
Ik snap dat dat niet in die 2 minuten kan.
In vrede, liefde en vreugde,
Ella Boeren
Mooi Mordechai.. ik herinner me jouw moeder. verwerking is alles en dan stroomt ook alles in je leven!
Bij mij ging op mijn 38e flink de druk van de ketel toen ik mijn vorig leven in een nazi kamp herinnerde. Daarna ging alles stromen in mijn leven.
warme hug, Riet
Hi Riet,
Dankjewel. Wat bijzonder dat je je mijn moeder kan herinneren.
Ze heeft veel van je geleerd en dankzij jou mogen ervaren waarvoor dank.
Ze was heel bijzonder.
Liefs,
Mordechai
Ja dat moet nog steeds! Er zijn nog genoeg mensen die famile hadden die is omgekomen. En meer nog, we moeten de dialoog houden over wat er toen gebeurde, omdat mensen nu denken dat we het verzonnen hebben, dat het nep is en dat het nooit is gebeurd.
Vanochtend is op LinkedIn een foto verspreid over het kamp in Polen, Auswitsch.
Het lijkt wel een pretpark te worden.
Een vrouw die op de rails zit, hoofd omhoog naar de zon geheven, terwijl er een foto van haar wordt genomen, op de rails waar onze mensen op weg gevoerd werden , op weg naar een wisse dood.
Iemand schreef:
Het verbaast me niet… Ik was daar in november 2022 met mijn familie wetende dat daar 42 mensen van onze familie zijn overleden. Ik had het gevoel dat ik aankwam in een nieuw pretpark omringd door restaurants en souvenirwinkels. Binnen de 2 kampen, geen respect, het schreeuwt, stoort, maakt foto’s, rookt, eet en drinkt leunend op de kazerne of zoals op de foto zittend op weg naar de dood… In plaats van tranen steeg woede in mij op en waar Ik graag had willen mediteren, aan mijn dierbaren denken of huilen, ik wilde alleen maar ver weg… Polen kan gelukkig zijn… Na medeplichtig te zijn geweest aan de genocide, heeft ze nu haar prachtige pretpark. 😢😢
Ja deze foto vat het faillissement van onze wereld samen. #respect #shoah
Ik heb zelf het bericht ook gedeeld met de tekst van degene die het had geplaatst en met mijn eigen reactie.
Dit cliché vat het intellectuele bankroet van onze tijd samen: Wanneer genotzucht het meest fundamentele respect voor de geschiedenis verdringt, verdwijnt alles – – Nicolas BRAS
Gewoon sprakeloos… Het enige dat beweegt zijn de tranen die over mijn wangen stromen.
Voor alle vele dierbaren die zijn omgekomen in deze wrede oorlog,
Baruch Dayan Ha’Emet. — D’Vorah
Dank je wel Mordechai. Als deze tijd ergens goed voor is, is het wel om te leren dat vast blijven zitten in je geschiedenis en slachtofferschap voor niemand goed is, vooral niet voor jezelf. Dat duid jij, en ook Laurens Buijs, heel mooi. Nogmaals dank, ik ga dit belangrijke stuk zeker delen.
Interesting. Personally I’m not one for commemorating wars. I find the poppy culture in the UK (where I now reside but didn’t grow up) a little ludicrous, especially the fanfare around it. How can one focus so much effort and energy on what has happened in the past? Yet do nothing about avoiding those situations in the future?
I have always had an almost ingrained aversion to war films. Why perpetrate this inhumane ghastliness in the human psyche? There is nothing that can make war right in my mind, not ever. And learning what I’ve learned, war is forced upon people. I don’t think a sane human being would ever choose such a thing, unless they have really lost their human heart through trauma.
However what you say is true about it living in the psyche of generations to come. I honour your efforts to take up this brunt on behalf of your family line. I am sure they appreciate it even from their graves. And so perhaps in your situation it does make sense to honour and respect those who so senselessly lost their lives.
Krachtig verhaal en zó herkenbaar: ik ben vlak na de oorlog geboren en woonde vlak bij vliegveld Deelen waar ’s nachts vaak vliegtuigen vlogen. Ik lag dan als kind verstijfd van angst in mijn bed omdat mijn ouders hadden verteld dat op 4 mei de Duitse vliegtuigen overkwamen en de oorlog was begonnen. Ik dacht dat er weer oorlog kwam.
Altijd weer verbijsterend wat mensen een ander kunnen aandoen.
Hoewel ik geen Joodse familie heb, is jouw verhaal toch herkenbaar. Mijn vader overleefde als een van de weinigen werkkamp Empel-Rees. In drie maanden tijd overleed de meerderheid van de kamppopulatie door gebrek aan voedsel, slechte omstandigheden en zware arbeid. Mijn moeder probeerde intussen de hongerwinter te overleven met haar twee kleine jongens en zwanger van mijn zus. Niet wetend of ze haar man ooit nog terug zou zien. Ook al heb je de oorlog en de verschrikkingen zelf niet meegemaakt, krijg je het als kind toch mee van je getraumatiseerde ouders. Mijn zus heeft op haar 33e een einde aan haar leven gemaakt.
Dank je wel voor het delen van jouw ervaring. Monica X
4 mei 2023
het “verrassingsbezoek” van V.Zelensky aan Nederland is ongepast en stoort de dag van de herdenking
Zeker nu, vind ik het herdenkenvan 4 mei, heel erg hypocriet! Zeker door deze afgelopen regeringen. En het zijn ook niet alleen deze regeringen, maar wel het valse voorbeeld wat deze regeringen in de afgelopen jaren hebben uitgedragen.
Hetzelfde verhaal voor dit o zo valse koningshuis! Wat heeft dit koningshuis er nu aangedaan om het huidige leed mee te helpen oplossen. Deze ‘koning’ en zeke rde laatste mevrouw de koningin, heeft alleen maar van ons geprofiteerd. Dankzij ons zijn zij immers nog meer dan schatrijk geworden. En was dat ook niet zo met zijn vader, die meneer van Lippe-Biesterfeld, die na de Tweede Wereldoorlog, gelijk de Bilderberggroep heeft opgericht. En daar gelijk de voorzitter ook heel lang van is gweest. Een groepimmers die nu zelfs ook onschendbaar is? Net als met het WEF-gebeuren? Is toch ook weer hetzelfde verhaal? Want ook het WEF is onschendbaar in Zwitserland. De politie mag daar dus ook nooit iets kwalijks over zeggen, laat staan denken!
En het eerste kabinet na de Tweede Wereldoorlog, zag geen andere kans dan zich gelijk over te gaan leveren aan de regeringen van de Verenigde Staten van Amerika! En hebben de regeringen hier toch gelijk de bevolking verkocht, aan het beleid, van die Verenigde Staten van Amerika?
Prachtig verwoord en heel herkenbaar.
hallo,
2 minuten stilte….
die was heel beladen in onze familie en nog..
van beide kanten het verzet in hun genen, zag ik aan mijn ouders het verdriet, de onmacht.
dus ja als klein kind, de 2e generatie moest je meelopen, totdat ik tot het besef kwam, het helpt niet, niet het herdenken, niet die 2 minuut stilte, want als het 3 over 8 is bombarderen wij weer net zo vrolijk mee op de wereld.
tot mijn grote verdriet en stomme verbazing, ja toch nog weer die verbazing, nodigt Nederland op 4 mei Zelensky uit, en staat Poetin op de lijst van meest gezochte criminelen.
Nu kun je zeggen, ja Poetin is fout, hij is de oorlog begonnen, ja hij is als eerste binnen gevallen, maar wezenlijk is de Eu de schending begonnen door zich niet aan de afspraken te houden.
Mijn oom, een echte communist en 1e generatie van verzets ouders was daar heel duidelijk in, met eigen ogen geconstateerd hoe neo nazistich oekraine is, uiteraard geeft dat geen recht om maar te doden, maar dat zet het wel in perspectief.
dus tja….wederom zal deze 2e generatie verzet niet stilstaan op deze dag, maar gedenk mijn verloren mensen elke dag van het jaar, want leren, nee dat doet dit volk niet!
Heel mooi stuk!
Ik voel erg met je mee en dat (weggestopte) verdriet herken ik van de Joodse schoonouders van mijn zus.
Zelf heb ik ook door informatie te zoeken’ ontdekt’ dat de geschiedenis die wij rond deze tijd herdenken, onwaar is opgeschreven.
Ook lijkt die geschiedenis zich in dit tijdsgewricht te herhalen: hoe erg is t dat een leider van een land in de aankomende crisis juist nu een bedrag van enkele miljarden op komt halen in Den Haag om de komende dodenherdenkingen in zijn land voor te bereiden.
Bizar gewoon!
En het grootste deel van Nederland vindt dat OK!
Vandaag 4 Mei komen bij mij altijd gevoelens los ieder jaar hetzelfde. Verdriet wat bij mij de hoofdzaak is, de machteloosheid onrust die door mijn lichaam raast. Ondanks dat ik de oorlog niet heb meegemaakt ben namelijk van 1957. Ik kom uit een joodse familie waar van de grootste deel naar vernietigingskampen zijn overgebracht om nooit meer terug te keren. Mijn opoe en moeder hebben in Westerbork gezeten maar zijn gelukkig terug gekomen. De gruwelijkheden die zij hebben moeten doorstaan is mij maar mondjes maat verteld. Zoals iedere slachtoffer kunnen of willen zij daar niet over praten. Toch vind ik 4 Mei een bijzonder belangrijke dag, die helaas vandaag voor vele een wondje erbij zullen krijgen. De uitgenodigde president Zelensky legt een grote smet op deze zo belangrijke dag om te herdenken. Een messteek voor vele Joodse en misschien wel niet joodse mensen.
Hallo Mordechai,
Hoewel, niet Joods, voel ik mee. Maar toch… wat is het alternatief? Geen denken aan dat de stilte wordt afgeschaft. Want anders is binnen een mum van tijd alles vergeten. Maar ik begrijp heel goed dat je hierbij stilstaat.
Vooral nu is het erg belangrijk dat we allemaal worden herinnerd aan wat er is gebeurd. Ik zie zoveel parallellen van het verleden met het heden. “Laat je vaccineren want dat is voor je gezondheid en dat van anderen”. In hoeverre wijkt dat af van: “Jullie gaan met z’n allen onder douche om je te ontsmetten, want dat is voor je gezondheid en dat van anderen”? En dat vaccinweigeraars straks bij de volgende poging tot depopulatie en onderwerping, mogelijk zullen worden opgesloten in “quarantaine kampen” en daar uiteraard aan de ziekte zullen overlijden?
Hoe je je ook voelt, Mordechai, en hoeveel vraagtekens je er ook bij zet, ik denk dat het nu belangrijker is dan ooit tevoren, dat wat er is gebeurd we ons te blijven herinneren.
Ik wens je ook een mooie herdenking toe.
Dankjewel Mordechai
Mwa…….propoganda wo2 is NIET zoals ze ons al decennia voorliegen
Mijn verhaal is juist anders
2 opa s 1 was gevangen in een werkkamp in Techie en andere opa ging voetballen kijken in Heerenveen
In een 3 delig costuum
Beide uit Amsterdam noord
Dank je wel Mordechai voor het delen. Doet mij goed in de bijzondere tijd waarin wij leven. En steek ik om 20.00 uur m’n kaarsje weer aan. 🙏🌹😘
Dank je wel voor je inzicht-volle verhaal!
Mooi samengevat verhaal van Mordechai,
In het verlengde hiervan zou ik iedereen kunnen aanraden om eens naar het nummer “Né en 17 à Leidenstadt” van Jean Jacques Goldman te luisteren Prachtig nummer goede tekst. gaat over wat Mordechai hier beschrijft. we moeten met z’n allen verder.
ik wens iedereen een mooie herdenking.
Dank je wel voor het delen van je ervaring en inzicht.
Beste Mordechai,
Vorige jaar zomer liepen mijn vrouw, dochter van 27 en ik door het centrum van Meppel.
In de stoep lag een goudkleurige steen.
Ik wenkte mijn dochter en vroeg of ze wist wat dit was.
Ze had geen idee.
Het was een stolperstein.
Iedere keer als ik zo’n steen in de stoep zie, krijg ik een knoop in mijn maag.
Het onvoorstelbare niet te bevatten leed wat de Joden is aangedaan grijpt mij iedere keer weer aan.
Mannen, vrouwen, van alle leeftijden, kleine kinderen…..
Zonder pardon afgeslacht.
Met medewerking van Nederlandse overheid en gezagsdragers.
Onvoorstelbaar!
Dank voor het delen van je beleving.
Alle goeds+ hartelijke groet, Corrie
Treffend beschreven, Dank voor je beschouwingen.
Dagelijks sta ook ik stil bij de vrijheid die we zo krachtig moeten bevechten juist in deze tijd.
Uiteraard sta ik ook vanavond daarbij stil, alhoewel ik het buitengewoon lastig vind dat uitgerekend vandaag de president van Oekraïne hier allerlei praatjes komt houden.
Strijdbare groet
I really feel for you, & I understand where you’re coming from. What happened to your family should’ve never happened.
However, that was all the more reason that WWII needed to be fought. If the allies didn’t fight or lost the war things would be much worse for all of us.
I’m proud to have had relatives on both sides of my family who fought in & survived that war.
War should be considered a last resort, but sometimes diplomacy fails & it becomes necessary.
Mordechai Krispijn,
Dank voor het delen. Onderstaand van uw hand is in deze tijd meer dan treffend en is voor mij juist en treffend weergegeven. Veel mensen kijken weg, nemen niet de moeite om onderzoek te gaan of blijven leunen, accepteren wat hun wordt voorgeschoteld of wentelen zich in een vorm van hedonisme. Het onderstaande plaats ik op mijn FB pagina en telegram.
Met een groet,
Dirk.
En met kennis, informatie en het doorleven en loslaten van de pijnen, komt bewustzijn.
Bewustzijn is alsof je het Goddelijk licht op alles, wat niet gezien wil worden en waar niet over gesproken kan worden, laat schijnen.
Het is als je het mij vraagt een van de grootste geschenken die een mens zichzelf kan geven.
HI Dirk,
Dank voor het delen.
Groet,
Mordechai
Een onthutsend maar prima beeld wat Laurens Buijs (link) schetst over de tweede wereldoorlog. Op een punt na;
Ik ben ervan overtuigd geraakt dat we de Tweede Wereldoorlog als samenleving nooit goed verwerkt hebben, en dat juist daarom nu het gevaar zo groot is van een nieuw soort totalitarisme. Ditmaal niet uit extreemrechtse hoek, maar juist uit linkse, progressieve en liberale hoek.
De agressor uit de tweede wereldoorlog was niet extreemrechts, maar juist
(net als nu) extreem links. In Nederland kende men de NSB, de Nationaal Socialistische Beweging. En wat Duitsland betreft, de beste beschrijving over het Nationaal socialisme vind men hier;
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaalsocialisme
Nationaalsocialisme word afgekort tot nazisme. Trouwens; het (neo)nazisme is onder Zelensky nog steeds in de Oekraine. aanwezig (het AZOV Nazi leger). Hun nieuwe Nazi-logo is een grote Z met een horizontale streep midden door de Z. Dat valt natuurlijk niet zo op als een swastika (hakenkruis).
Dankjewel Mordechai voor je prachtige woorden. En ja Bewustzijnsontwikkeling is het allermooiste en belangrijkste om te doen zolang je hier op aarde rondloopt.
God zij met jou 🙏🏻
Namasté
Mooie en waardevolle inkijk op jouw beleving. Respect! Ik kan helemaal ‘met je meegaan’.
Sterkte in de strijd om een oprechtere wereld.
Mooi geschreven tekst. Slachtofferschap is waarschijnlijk niet effectief, begrip wel zoals jij schrijft.
Mijn vader was in z’n adolescentie tijdens de oorlog en heeft de rest van zijn leven het vaak zwaar gehad over wat hij meegemaakt heeft. Vooral over vriendjes die opeens niet meer naar school kwamen.
Hij wilde eerst dominee worden om zo de mensen te bereiken, maar is toen geschiedenis gaan studeren en heeft zich grondig in deze ellende verdiept.
Dus hij heeft ook via kennis geprobeerd het te verwerken, wat natuurlijk niet goed gelukt is. Wel heeft hij vele generaties leerlingen bereikt.
Nuttiger dan twee minuten stilte en verder weinig informatie.
Thank you, dear friend Mordechai, for your touching memory of your family, who suffered the horrors of the Second World War, which ruthlessly crushed the fate of millions of people.
Are you asking if silence is really the answer? Yes. This is so because deep sadness and pain still live in our hearts.
Two minutes of silence on May 4 is really the answer that we lay on the altar of universal memory to honor those who died on the battlefields against fascism, who were executed, tortured and burned in the furnaces of concentration camps, who gave their lives for the peace and freedom of the peoples of countries Europe and Soviet Union.
Two minutes of silence, returning us to the monstrous tragedy that brought innumerable victims and destruction, losses and tears, urge us to reflect on the inhuman cruelty of war, on its senselessness. Why do we need a war that takes away the most precious thing – the lives of relatives and friends, our hopes and dreams? Maybe it’s better to join hands, friends, and strive towards the Sun, Friendship and Love, the creation of Peace, Goodness and Happiness on Earth – our common Home! Elena. Belarus. Brest.
The military garrison of the Brest Fortress was the first to fight the Nazi invaders on June 22, 1941, at fifteen minutes to four in the morning and fought for more than a month, when the fighting was already in Minsk, the capital of Belarus.
Hi Elena,
Thank you so much for sharing your story.
Dear greetings,
Mordechai
Dank voor deze zinvolle, mooie bespiegelingen.
Heel herkenbaar.
Die pijn gaat generaties mee.
Ook het wantrouwen, ( zoveel Nederlanders collaboreerden) en de angst. En het gevoel nergens bij te horen. Vandaag hangen de vlaggen uit, maar de wind heeft ze in mijn straat alle vlaggen om de stok heen gedraaid. Niet veel om de vlag voor uit te hangen, vandaag. Helaas. Want ook nu weer,3 jaar lang, gedragen Nederlanders zich WEER als tamme , passief agressieve.. zielloze schapen.
Beste Krispijn,
je verhaal ontroert mij ten diepste, dank voor elk woord van deze boodschap.
Warme troostende groet,
Lutgart
Beste Lutgart,
Dankjewel voor het delen van je ontroering.
Lieve groet,
Mordechai
Mooi verwoord.
Beste Mordechai , Dank voor je reflectie op de korte 2 minuten stilte. Ik weet welk een impact de oorlog op de overlevenden en -niet onbelangrijk- ook bij hun kinderen.
Een antwoord op de vraag of 2 minuten te kort is is sec genomen natuurlijk waar. Maar mensen maken zich op om naar een herdenking te gaan, vaak in een Stille tocht. Wie dat doen weten waarvoor zij het doen.Er kwamen soms meer jongeren bij.
Misschien een vreemde link, maar voor mij waren de veteranen, die voorop liepen tijdens verschillende demo’s en voor de burger-demonstranten gingen staan bij agressie heel ontroerende momenten. Zij begrijpen het. Corina Federer.
I read and am moved by all the reactions here, but this is the first who mentions the veterans on Museumplein who stood between the M E and the peaceful demonstrators. A sudden piercing bit of light in a very dark situation, and , i hope ma symbol…! Thanks to all, love heals.
Veel van wat onze voorouders beleefden en niet konden uiten door welke omstandigheden dan ook krijgt tegenwoordig aandacht in de familieopstellingen.
Er is dan een groepje die zich als elders opstellen. In deze tijd van verdieping en bevrijding van de voorouderslast maakt dat je innerlijk vrij wordt. En ook dat jij jouw voorouders verlost van deze lasten die anders opnieuw een karmische last voor hen zou gaan worden in een volgend bestaan.
Wij doen zulk belangrijk verlossingswerk !! In deze tijd.
Hier wordt zichtbaar dat wij elkaar helpen elkaars karma te vereffenen!
Dus ook uit vorige levens en ook dus van voor ons vreemde mensen.
Het kan terecht aanvoelen als niet bij jou behorende last. Maar de echtheid heeft ve persoonlijke vereffening.
Wij zijn allen 1. ! En toch individueel.
mooi verwoord allemaal. Bedankt!
Hallo Mordechai
Mijn eerste herinneringen gaan over samen zijn als familie.
Mijn lieve vader..mijn moeder. Mijn 2 oudere zussen.
Toen ik werd geboren in 1956, was mijn vader 52 jaar geboren in 1905 mijn moeder was geboren in 1920. Ze zat als jong volwassene op Minerva in Groningen..toen de Oorlog begon was ze 20 jaar. Haar beste vriendin, kwam op een dag met een NSB uniform op school. Iedereen keek haar op school met de nek aan..behalve mijn moeder. Dit was de reden dat ze in de Oorlog naar Berlijn afreisde en daar naar de Werber Fach Schule ging.
Ze woonde tot het einde van de oorlog daar..ze werkte mee aan een propaganda trien voor je weet wel!!! Ze goot ons kinderen vol met verhalen over Berlijn etc..Als heel klein kind kon ik hier niets mee. Ik begreep niet dat ze niet voor haar eigen land was..Ook mijn vader was fout in de Oorlog, hij was zelfs Burgemeester…nog erger😱..Ik begreep mijn beide ouders niet, dit heeft mijn jeugd gekleurd. Na de oorlog noemden ze beiden hun vrienden uit die tijd Lotgenoten..Beiden hebben minstens drie jaar in een kamp gezeten, mijn moeder werd aan het einde van de Oorlog door de Russen op transport naar Nederland gezet, in een goederentrein..waarschijnlijk de zelfde trein al waar de Joodse mensen mee naar Duitsland werden getransporteerd..Ze mocht direct door naar Westerbork..Haar beide ouders waren ook opgepakt. Haar broer, mijn oom is in vreemde krijgsdienst getreden..hij was ook geïndoctrineerd door de man met het kleine snorretje..hij ging het Rode Gevaar bestrijden aan het Oostfront..hij raakte gewond..hij lag in een lazaret in het Oosten van Duitsland..deze stad werd gebombardeerd, hij ligt hier begraven in een massagraf. Hij vocht als Nederlander, voor de Duitsers, tegen de Russen.
Hij werd gedood door een Engelse Bom..hij werd niet ouder dan 24 jaar.Ik heb mijn oom nooit gekend..
Een Oorlog kent enkel Verliezers.
Een weekendje Berlijn was GEEN succes voor mij, ik hoef er nooit meer naar toe..Duitsland is niet mijn vakantie land, ik rijdt er zo hard mogelijk doorheen..Ik ben allergisch voor Oorlogspropaganda..Ik verloor zelfs mijn twee zonen aan de Oorlog..niet dat ze gingen vechten met een geweer..Nee ze raakten geïndoctrineerd door de praatjes in de Media..
Mijn tegenwerpingen maakten geen enkele indruk..
Ze geloofden hun oude moedertje Niet..Dat heeft mij enorm verdriet..de geschiedenis herhaalt zich, ook mijn ouders zijn geïndoctrineerd door de Media..hun kleinkinderen opnieuw..Helaassss..
Hallo Jet,
Wat een verhaal. Enorm bedankt voor je openhartigheid en je eerlijke delen.
En ik sluit mij helemaal aan bij je zin: “Een Oorlog kent enkel Verliezers”.
Lieve groet,
Mordechai
Amsterdam…so diverse…did you see the crowd on the remembrance square ?
How many whites..how many blacks (yes antillians and surinams…but where are the ‘new’ africans who readily scorn traditional Black Peter..where ?)…and how many muslims/scarfed ?
Where were the maroccans (oooh, we REALLY deserved our freedom because of Maroccans fought in Zeeland 1940….) ever so DOMINANT in Amsterdam street society ????
wow, bedankt voor deze mooie wijze woorden Mordechai. Ben helemaal met je eens dat bewust zijn een sleutel is. ook dat slachtofferschap een keuze is. Laten we allemaal verantwoordelijkheid nemen over ons eigen gevoel ipv anderen de schuld van geven.
“verandering begint bij mij zelf”
Dank je wel. Het doet veel met mij, jouw woorden. Ik heb zelf geen Duitse geschiedenis in de oorlog, hoewel ik wel een regressiesessie heb gehad, waarin ik als arts aan vleeshaken was gehangen…. Maar mijn familie heeft in de Japanse interneringskampen gezeten. Vader en broer van mijn vader in mannenkampen. Mijn moeder met mijn 2 broers 2 jaar en als baby er in, met haar schoonzus , met 3 jongetjes en nog een nicht met dochtertje en zoontje.
Mijn vader is in Nederland overleden; ik was pas 13/ en mijn moeder sprak nooit over die tijd. Pas , toen zij dementeerde kwam mondjesmaat iets naar buiten .Ik vind de herdenking ook altijd weer zo indrukwekkend. En die 2 minuten heel fijn.
Well said Mordechai and thanks for including Laurens Buijs’ open letter of his family and his reason for standing up against Woke’s cancel culture.
Dank je Mordechai, mooie gedachten !
Tja, ik ben geboren in Suriname omdat mijn grootvader, een bouwondernemer, niet mocht bouwen na de oorlog in 1945. Bouwstop…. Kijk naar “woningnood”, andere Tijden. Hij kreeg toestemming van Suriname om te immigreren met zijn 5 kinderen en zijn schoondochter. In 1948. Mijn vader, geboren in 1923, zat in 1944 in een Duits Kamp, Krefeld en vluchtte naar München Gladbach. Bevrijd door de Amerikanen, die hem wilde hebben, omdat hij Engels en Duits sprak. Mijn vader ging terug naar Nederland met de Coldstream Guards.
Ieder verhaal is anders, denk ik, in die tijd.
Maar Nederland werd geregeerd door een SSer omdat “en de koninklijke familie en de Regering” naar Engeland vluchtten op 13 mei, 1940. Terwijl Nederlandse soldaten vochten tot 15 mei 1940. Schandalig. In Ieder ander land, in Europa, bleven de Regeringen en ook de Koningshuizen… En die vielen onder een militair regime. Dus niet politiek. De politie in Nederland, moest deze SSer gehoorzamen, dus Joden opsporen.
En ik begrijp niet dat de NSB (Nationaal Socialistische Beweging) als Rechts wordt genoemd? Ik heb brieven gevonden van de NSB tegen mijn grootvader met bedreigingen. Hitler was NSDAP en dat is: Nationaal Socialistischte Duitse Arbeiders Partij. Is dit Rechts??? Den Uyl was er lid van in 1939.
Ik denk zo: ze zijn in het linkse kamp gelokt, maar in hun daden rechts getraind. Ik zie het niet als een rechte lijn die verdeling tussen links en rechts, maar als op de rand van een cirkel met ‘linksom’ en ‘rechtsom’; onderaan ontmoeten ze elkaar, en dan is het één voetje verkeerd en ze staan in het andere kamp.
Thank you for this. I am afraid I could not read the blog as I couldn’t find a translation.
My Jewish father escaped Germany, to England, on Kindertransport two days before his eighteenth birthday. His parents were left behind sobbing. He was always grateful to Britain for his refuge and determined to become a contributing citizen.
We would occasionally hear him making jokes about being a proud German.
The greatest sign of his spiritual nature showed when he would say that he could forgive the Nazis as “Who could say what we would do in the same (pressured) circumstances.”
Ik heb ruim 35 jaar samengewerkt met zowel Amerikaanse als ook Duitse Veteranen uit de tweede wereldoorlog, en deze samengebracht als vrienden. – Ik heb gemerkt dat hier behoefte aan was, als soort van afsluiting van negatieve gevoelens…. zolang het nog kon.
Hier zijn vriendschappen door ontstaan, vaak tot levenseinde.
Wie ben ik om te oordelen over de gevoelens van mannen die elkaar lang geleden naar het leven stonden ?
Dus op Dodenherdenking sta ik stil bij de levens van zowel Amerikaanse als ook Duitse Veteranen, en wat anderen daarvan vinden laat mij koud.
Aan beide kanten van de oceaan hebben moeders gehuild en tevergeefs gewacht op de terugkeer van hun geliefde zoon..
Beste Mordechai,
Veel kracht, sterkte en verwerking. Hij, die is, zij met je!
Hij heeft al ons leed en al onze vernederingen gedragen en is er voor gestorven, maar is ook opgestaan!
Voor Jood, en niet-Jood! Bij Hem is er geen aanzien des persoons.
Hij acht en respecteert je tot in het diepst van je persoon! Zijn liefde is overweldigend!
Ik droomde eens. Ik zweefde door de lucht, ergens in een onbekend land, waar bergen en dalen waren. Het voelde als een aangename vlucht. ik zweefde over een dal en voor mij verhief zich een berg. Plotseling, als door een loep, werd de wand van deze berg dichterbij getrokken. Groter en groter werd een kleine plek op die berg voor mij gemaakt tot ik ’t zag: Een kleine hagedis kroop daar rond. En ik voelde de overweldigende liefde van God voor dat onbetekenende diertje…
Toen werd ik wakker…
Soms denk ik hieraan terug en dan realiseer ik me weer: Wat was dat mooi…
Het kwam ongevraagd, gratis en het is ook voor jou…
God’s Zegen in alles
Dat vraag ik me ook altijd weer af, zijn twee minuten per jaar genoeg om stil te staan bij het oorlogsverleden en het nu. Toen ik 52 jaar gelden mijn huidige vrouw als geboren Duitser heb ontmoet, had ik geen flauw benul wat er daadwerkelijk was gebeurd. Want geschiedenis van de jaren 1930 – 1945 werd ons op school niet verteld. Door mijn vrouw en veel vrienden, o.a. ook Joodse vrienden, heb ik heel veel geleerd over de geschiedenis. Ook ik schaamde me in het begin. Inmiddels ben ik wel trots op Duitsland in het algemeen, hoe ze de geschiedenis weergeven en verwerken en vooral de jongeren zich bewust zijn wat er gebeurd is. Maar, samen met onze Joodse vrienden, hebben we ook vel discussies wat er gaande is in NL en Europa. Zeker gezien de Coronatijd. We moeten ervoor waken dat regeringen onder het mom van veiligheid alles willen gaan controleren en onze verworven vrijheden gaan beperken. Een Duits gezegde is: Wehret den Anfängen!!! Wij vonden het ook erg ongepast om Zelensky uit te nodigen. Wat heeft deze man te maken met “onze” herdenking. Helemaal niets. Ik hoop dat er meer mensen gaan nadenken en zich durven uit te spreken en niet klakkeloos alles te slikken wat de overheid ons verteld! Goed geschreven Morchechaï.
Dank voor dit ingrijpende artikel, alsook voor de getuigenis van Laurens Buijs. Het raakt me diep.
Als dochter van ouders die beiden de oorlog meemaakten, waarbij mijn vader daarna nog als oorlogsvrijwilliger naar Indië ging in de veronderstelling dat hij er mensen ging helpen (hij kwam zwaar getraumatiseerd en gedesillusioneerd terug), weet ik hoe het voelt om de zwaarte van oorlogen en van doodsangsten in de genen mee te dragen. Mijn vader kon het verleden niet loslaten, mijn moeder ogenschijnlijk deels wel. Ik heb me ervan bevrijd want ja, slachtofferschap is een keuze.
Ook ik vind het totaal ongepast dat een ‘leider’, wiens militairen SS tekens dragen op hun uniformen, op de dag van de Dodenherdenking in Nederland ontvangen wordt om hier om F16 bommenwerpers te komen vragen. Hoe ziek en zielloos kun je zijn? En het ergste is, wir haben es gewusst.
Uit diep respect voor alle slachtoffers van oorlogsgeweld en andere waanzin brandt er een kaars in mijn hart.
Marjo
Dodenherdenking…. Zelf vind ik het hypocriet als je dan als overheid jaarlijks duizenden baby’s aborteert. Er is niks veranderd sinds WWO2.
Lieve Mordechai en Lourens
Bedankt voor de belangrijke verhalen uit jullie leven.
Be vele reacties hierop hebben me diep geraakt.
Bisteren, 4 mei, was ik woedend op onze volksvertegenwoordigers, die klapten voor een man, die speciaal op deze dag was uitgenodigd om van ons volk bijdrages te vragen om een oorlog gaande te houden, die elk moment van de dag slachtoffers eist.
De kansen om dit geweld te stoppen zijn afgewezen.
vandaag, 5 mei, voel ik me via het meedelen van jullie allemaal, intens verbonden met het verdriet in de wereld en beleef ik deze dag toch als een beetje bevrijding.
bedankt allen.
Dank je om dit te delen met ons Mordechai. Mogen er velen leren van de verschrikkelijke geschiedenis van Wereldoorlog 2 opdat het Joodse volk nooit meer zo’n vervolgingen hoeft te ondergaan. Geen enkel volk verdient dat.
Warme groet,
Kristof Gabriel
Beste Rob,
Ik voel dat net zo. Sinds normaal gemaakt is wat niet normaal is (citaat WA) is 4 mei voor mij het toppunt van hypocrisie.
Goedemiddag,
4 mei is een Nederlandse herdenking, daar Nederland 5 mei officieel werd bevrijd van het Nazisme.
Wereldwijd was deze oorlog op 15 augustus ten einde.
Het wrange is dat Nederland altijd een dubieuze rol heeft gespeeld. Het grootste niet Duitse SS regiment was in Nederland.
De dubieuze rol van ons koningshuis. Wilhelmina vluchtte naar Engeland. Prins Bernard was lid van Sd. Zijn broer was zelfs hoofd van de Sd.
De NSB was een grote beweging/partij voor en tijdens de oorlog.
Na de oorlog zijn veel prominente Nazi’s met hulp van KLM naar Zuid Amerika gevlucht.
Waarom moest Nederland zonodig vlak na WO2 een vreselijke “kolonie”oorlog in Nederlands Indie voeren? Met grote slachtpartijen tot gevolg.
Begrijp goed dat het overgrote deel van de Nederlandse bevolking gewoon normale mensen zijn.
Het is een schande dat Azov Nazi Zelenski precies op 4 mei werd uitgenodigd voor zijn speech, door het gehele parlement.
Zelenski is een Zionist pur sang. Zoals George Soros of de Rothschilds (Die oorlogen aan 2 kanten financierden) Dit zijn geen echte joden.
Echter kan ik niet meer naar die Acterende Elites kijken, tijdens 2 minuten stilte.
Ik zal mijn hele leven alle verschrikkingen eerlijk blijven herdenken, cq bewust blijven.
Vergeet niet dat onze bevrijders de Russen waren. Een volk die het meeste te lijden had met zo ’n 30 miljoen doden/vermisten.
Ongekend leed allemaal.
En onze elite moet zo nodig weer oorlog hitsen tijdens 4/5 mei.
Het eerste slachtoffer in elke oorlog is, De Waarheid!!
Veel sterkte aan alle slachtoffers.
Laten alle goedwillende mensen sterk blijven
Mvg, Piet van Dalen
Onder dit ongekozen demissionair kabinet, een 2 minuten stilte voor slachtoffers WWO2 herdenking waarbij onze ongekozen demissionair geschiedenisleraar Rutte met zijn illegale club, bezigt de opmars van WWO3. en het volk is blind en laf.
Ook het gros van het volk staat er weer schaapachtig te wachten voor de slachtbank.
Ook niks geleerd van de geschiedenis 1940 en laat het wederom weer gebeuren.
Hopelijk groeit het verzet meer dan tijdens 1940.
Dear Mordechai,
I wish you are able to see that Jews were not the only ones who suffered. This one sided story of Jewish suffering is very much disturbing all decent people who had to deal with the ww2 war. All nations suffered, Jews were not the only ones, and only Jews cry for exceptional victimhood.
I originate from Eastern Europe, Slavic country, which experienced Marxist communist totalitarian Jewish ideology abuse. Would you recognise the suffering of my nation under Jewish Marxism, dear Dutch Jew?
My family was all gone in labour camps, and tortured, chased as animals, and skinned alive. Orthodox Christians being tortured for their faith, from communist Jews. My grand mother shot dead on the church door, as she was told church service is banned for attendance, and she was a widow for her husband tortured in labour camp wanting to have a service in his memory.
I have vivid memories of my great grand father brought back from a labour camp, when I was 6 years old, being tortured with bucket of mice over his stomach, and eaten alive. Still breathing and all in blood and de-shaped from the mice bites, and in agony. He died in front of me in the next two days. How you would comment this?
You think Jews are special and exceptional? wrong. Do you think Jews must be kept responsible for the atrocities they committed, worldwide?
If you have a single bit of decency, you would stop these victimhood rants. I can rant better you know, for much more than two family members. Mine are all gone.
Not to monition the Kosovo war, being enforced by the Jew Madeline Albright, who’s Jewish family was all saved from Serbians in ww2….if you can imagine the irony. That’s how Jews respond to the kindness of Slavs – enforcing Slavic genocide and racial hatred towards Slavs. One million Serbians victimised by the Jewish anti-Slavic agenda, to break down the Orthodox Christendom and bring anti-Slavic atrocities, and take the chance to weaken Christian Europe, by establishing an Islamic ”’state”’ in Kosovo, the old Serbian capital. How do you feel murdering these one million Serbians, don’t you have consciousness and responsibility for the Jewish atrocities committed along so many centuries?
Despicable. That’s why Jews are not wanted anywhere. Especially in Eastern Europe, where so many Slavic people lost whole families under Jewish communism and Marxist abuse. And today, another Jew brought back Marxist tortures and atrocities in Ukraine, and you think people do not understand who does that?
Have you respected our losses, we would respect yours, but your case is not that case.
With no respect, Alexandra, born in 60-ties, survivor of long term decades of Jewish communist atrocities in Eastern Europe.
Mag ik u een kijktip geven en dat betreft de geschiedenis van de KHAZARIAANSE maffia en Operation Paperclip ✌
Mordechai, wat goed dat je dit allemaal deelt. Mijn opa was actief NSB’er bij de Landwacht. Pas in 2009 onthulde een oom van mij dit op het 50 jarig huwelijksfeest van mijn ouders. Niet veel later ontdekte ik dat er een boek geschreven was over de oorlogsjaren in de stad waar onze familie woonde. Drie maal werd hij in het boek genoemd. In dezelfde tijd was er iemand op mijn hardloopclub die me vertelde over het Nationaal archief Den Haag, waar de oorlogsdossier opgeslagen liggen. Ik ben in het dossier van mijn opa gedoken.
Wonderlijk genoeg nam ik eind jaren 90 al ‘wraak’ op mijn opa door een zeer oprechte liefde voor Israel en het Joodse volk te krijgen. In 2003 ging ik voor het eerst naar Israel en ging vorig jaar voor het eerst met mijn vrouw, voor haar de eerste en voor mij de achtste keer. Ik ben de G’d van Abraham, Isaak en Jakob dankbaar dat Hij mij onder de vloek, die mijn opa over de familie heeft gehaald, vandaan heeft gehaald. Eén oom heeft zich in 2000 doodgezopen, een andere oom heeft zich verhangen, en nog meer van dergelijk drama. Mijn oma moet het zwar hebben gehad, maar zij vertrouwde met heel haar hart op de Eeuwige en is mijn grote voorbeeld. Vorig jaar zag ik veel herkenbaars in de documentaire ‘Het verzwijgen’ . Wie Israel zegent zal gezegend worden, wie Israel vervloekt zal vervloekt worden. Mensen willen in meerderheid zelf de regie over hun leven houden en ze haten het dat er een almachtige God is, aan wie rekenschap zal moeten worden afgelegd. Ze beseffen niet dat Hij Liefde is, en het beste leven mogelijk voor iedereen op het oog heeft. Eeuwig leven zelfs. Daarvoor is het nodig om in het offer van Zijn Zoon Yeshua te geloven, de koning der Joden. Mijn favoriete Jood sinds 1991. Met Ruth zeg ik tegen de Israeli: Jouw volk is mijn volk, jouw God is mijn God. 2 minuten stilte zijn waardevol, ik sla het geen jaar over, maar een leven lang begrip, belangstelling, respect en liefde voor het Joodse volk overtreft alle ernstige plechtigheden.
Al deze mooie reacties geven mij hoop. Het laat zien dat lang niet iedereen gek geworden is en dat er nog genoeg mensen zijn waar je je mee kunt verbinden. Bedankt allemaal!
Bedankt Mordechai dat je ons deelgenoot maakt van een stuk familiegeschiedenis.
Op 1-5-2021 met het leggen van een “Weisse Rosé “ bij de Duitse ambassade had ik niet kunnen bevroeden, wat ons nog boven het hoofd hing voor wat betreft onze vrijheden en de censuur die ons deelgenoot is geworden.
Verbaasd ben ik over het feit dat mensen en politici herdenken met het doel “ dat nooit weer”, maar wel meer oorlogstuig naar Oekraïne willen sturen. Het maakt toch niet uit welke nationaliteit de jongeren hebben die slachtoffer worden van de mensen op het pluche, die hen gestuurd hebben.
Op 5-5-2023 hebben we 8 beelden van het Hildebrandmonument in Haarlem
“gered”, hun blinddoeken afgesneden ( het leek of ze gefusilleerd zouden worden!). Dat voelde goed.